غریب آشنا سلام! باز تکرار حضور ناگهان تو و سلامهای دستپاچه من! هراز چندگاهی تلنگری میشوی به خواب عقربه های ساعت روزمرگی هایم تا فراموش نکنم اروند خروشان و کوسه هایش را، غواص های گم شده در والفجر۸ و کربلای ۴را، زخم های دهان باز کرده شلمچه و غروب سرخ هویزه را و سرزمین به خاک و خون کشیده شده بی بی زینب سلام الله علیهما سوریه را.
تو می آیی مثل همیشه، غریب! ومن چه ساده، دل میبندم مثل قبل . دوباره میروی از پس یک تشییع کوتاه نیم روزی و من باز هم دل برمیدارم و سلامهایم را بدوش میکشم و میروم به سمت فردا ، امان ازاین تجربه های مکرر دلتنگی! این بار که بیایی دلم هزار تکه است برای هزار بغض نشکسته,هزار حرف نگفته,هزار فریاد فرو خورده,هزار شعر نگفته, هزار راه نرفته… شیون شعرم به زاری زخم هایم نمیرسد اما دلم خوش است که تو میدانی چقدر زخم هایم را پنهان کردم و آرام دست به دیوار گرفتم و برخواستم,چقدر دردهای ناگفته ام را روی هم ریختم تا ناله زدم:قربان درد دلت بی بی زهرا! غریب آشنا! در این روزهای کج خلق و دل واپس چقدر لازم است بیایی و دوباره دستی بکشی به سرو گوش شهری که کر شده از شیهه ماشین ها.شهری که زیر آوار فریادهایی که بر سر هم میکشیم همهمه فرشته ها گم شده است. تشنگی شهر جگرم را میسوزاند و چقدر حضور ناگهانت لازم است .
بیا و سنگینی این بار دل را با من شریک باش! به یاد عطر مردابهای مجنون و خاک تفتیده سوریه و خان طومان که حالا گم شده بین این همه رنگ وبو.چه خوب شد که می آیی تا دیگر نذر زیارت عاشورایم کنار مزار بی پیکرت محال نباشد. آشناترین غریب!همین که هر از چندگاهی دستهایم به نوازش گوشه ای از پرچم تابوت تو تبرک شود , همین که نگاه سوخته ام بدرقه پیکر خاکی و خسته ات باشد بس است برای دل خوشی من و این دل ویرانه… در ایام رحلت پیامبر رحمت و مهربانی و شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام که زینب کبری نظاره گر جگر سوخته و تکه تکه شده امام بود و شهادت ولی نعمت ما ایرانی ها حضرت امام رضا علیه السلام، که فردا مهمان امام هستی ،بوی خاک وباروت سنگرهای سوخته و خاک سرزمین بی بی زینب با هم می آیند که قلبم بی قرار به سینه میزند.
غریب آشنا سلام! سلام من پراست از شهامت پاسداری از حرمت خون شهیدان وبه گمنامی تو که میرسد جان میگیرد و قد راست میکند تا ریزگردهای فرصت طلب زیر پرچم تو قد نکشند.
سلام من دلنوشته ایست که پر میکشد به معراج الشهدا تا قربانی شود پیش قدمهایت. سلام من اگر قابل باشد زودتر از دستهای بی تابم روی شانه هایت مینشیند تا گرد وخاک غربت دیر سالی ها را بتکاند از پهنای شانه های خسته و از جنگ برگشته ات . سلام من کبوتری است که زودتر از نویسنده اش به استقبال قهرمانهای بی نشان میرود. برای همیشه خط میکشم روی خداحافظی هایم . من شاعر هزار سلام سر بریده ام. سلام ای غم خجسته!
سلام من و همه همکاران و بسیجیان و دلسوختان شهرستان هزار سنگر آمل به تو ای آیت خدا.
سلام رضا جان
عبد ضعیف سراپاتقصیر
جابر عسکری
