بیماری که با پای خودش به بیمارستان رفت به دلیل سهل انگاری فوت کرد

پدرم حاج محمود مظلوم در مورخه 7/6/ 96 دچار خون ریزی معده شده و با پای خودش به بیمارستان مراجعه نمود و در ساعت 30/11بعد از پذیرش در اورژانس بیمارستان icu بستری شد. متاسفانه در این بیمارستان هیچ پزشک متخصصی حضور نداشت. ضمنا در پرونده پزشکی ایشان نام دکتر (ق) به عنوان پزشک معالج ثبت گردید در حالی که این پزشک اصلا در بیمارستان حضور نداشت و بدون اینکه مریض را ببیند و معاینه نماید فقط از طریق تلفنی به آقای دکتر (خ) دستورات تلفنی
می داد.
همچنین از همان لحظات اولیه بستری شدن، ما اعتراض می کردیم که پزشک معالج کجاست تا بیمار ما را مورد معاینه قرار دهد که در جواب
می گفتند تا نیم ساعت دیگه اینجاست و حتی چندین مرتبه بیمارستان با دکتر معالج تماس گرفتند که آقای دکتر(ق) می گفتند تا ساعت دو حضور خواهم داشت که در طی تماس مجدد به اصرار همراه مریض دکتر معالج ساعت حضور خود را به ساعت 7 غروب تغییر دادند در حالی که همه این وعده ها کذب محض بوده است.
ضمنا حدود ساعت یک بعد ازظهر بوده که هنوز دکتر نیامده بود و ما هم تصمصم گرفته بودیم که مریض مان را به بیمارستان های دیگر ببریم اما طی تماس تلفنی که با دکتر گرفته بودیم ما را از این کار منصرف کردند و اظهار داشتند که اصلا نگران مریض تان نباشید و قول دادند که هر جوری شده تا ساعت 2 بعدازظهر خودش را به بیمارستان
می رساند. ضمن اینکه آقای دکتر (خ) هم به ما کاملا اطمینان دادند که آقای دکتر(ق) تا ساعت 2 می آیند ولی متاسفانه باز هم نامبرده خلف وعده نموده و آنقدر نیامده تا اینکه ساعت 16 خبر فوت بیمار ما را به او دادند لذا در آن هنگام بوده که در ساعت 30/16 خودش را سراسیمه به بیمارستان رساند اما دیگر خیلی دیر شده بود چون حضور او دیگر فایده ای نداشت.
البته به نظر می رسد آقای (ق) فقط می خواست حضور خودش را در آن ساعت در بیمارستان به ثبت برساند تا ادعا نماید که به موقع بر بالین بیمار حاضر شده و تمام اقدامات پزشکی لازم را هم انجام داده است تا به زعم خویش از این طریق بتواند از مجازات قانونی رهایی یابد اما غافل از این بوده که با جماعت کوران طرف نمی باشد و همانطور که همه میدانیم مسئولیت بیمار در زمان بستری و پس از پذیرش با مدیریت بیمارستان و پزشک معالج می باشد و حتی پزشک معالج از همان لحظه بستری باید در بیمارستان حضور داشته باشد تا ضمن معاینه مریض، اقدامات لازم پزشکی را انجام دهد نه اینکه بدون دیدن مریض و معاینه اقدامات لازم را انجام و به صورت تلفنی دستورات پزشکی را بدهد.
جای بسی تاسف دارد که یک بیمارستان و همچنین یک پزشک متخصص، هیچگونه ارزش و اهمیتی برای جان و سلامتی مردم قائل نیستند.
متاسفانه پدرمان که با پای خودش به بیمارستان مراجعه نموده بود فقط در عرض چند ساعت جنازه او را تحویل ما دادند و آنچه که محرز و مسلم می باشد این است که قصور و بی توجهی بیمارستان و سهل انگاری پزشک معالج باعث مرگ پدرمان شده است و ای کاش از سوی دکتر(ق) اغفال نمی شدیم و پدرمان را به بیمارستان دیگر می بردیم تا اینگونه شاهد مرگش نمی بودیم

اشتراک گذاری این مطلب در :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

در ادامه , بخوانید ....

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

اشتراک گذاری این مطلب در :

گفتگوی اختصاصی صبح آمل با خانم مهندس سمانه هندویی معاونت مالی و اداری شرکت های گروه هندویی و عضو هیئت امنای شهرک شهدای تشبندان محمودآباد: واقعیت این است که در دنیای امروز ‌ صدای مردان چنان بلند شده است که گاهی، شاید برای ایجاد تعادل، باید از مردها خواست تا کمی سکوت کنند تا صدای زنان موفق دنیا بهتر شنیده شود