حال و روز این روزهای محموداباد اصلا خوب نیست، گویا دیگر کسی دلش به حال مردم نمی سوزد، از حقوق پرسنل اداراتی که مدت هاست پرداخت نشده و کارمندان با مساعده به امورات زندگی خود می پردازند تا پیمانکارانی که برای پروژه های تکمیل شده خود پولی دریافت نکردند، البته همه مشکلات با یک آشنا حل می شود، از شهرداری که 20 روز مانده به عید به دلیل قانع نکردن بعضی اعضای شورا عزل می شود و پروژه های مهم شهرداری قبل نوروز می خوابد! شورایی که در ان همه در ابتدا دم از تغییر می زدند اما امروز گویی در 4 به 3 بازی خودشان سرگرمند و مردم مهره فراموش شده این بازی است.
اما چرا محموداباد، شهری که باید از دریا و توریسم سیراب شود و هیچ مشکل مالی نداشته باشد بر طبق گفته اکثریت پیمانکاران و مسئولان خودی، حتی بودجه کوچکترین کارهای عمرانی را هم ندارد؟ و البته محمودآبادی که از مصوبات سفر رییس جمهور چیزی عایدش نشد که همین موضوع حرف های بسیاری دارد.
شهری که باید بدرخشد اما امروزه وقتی در ساحلش قدم میزنی چیزی جز زباله و ساختمان های سر به اسمان کشیده، رودخانه هایی که تبدیل به لجن زار شده و دیوارهایی که با یک باران رنگ هایش رنگ می بازند نمی بینید. اری محموداباد ما از دور زیباست.
رها شدن طرح های عمرانی مهم در محموداباد
طی صحبت با چندین پیمانکار، اینگونه می توان برداشت کرد که شهرداری محمودآباد بدون در نظر گرفتن پشتوانه مالی، اقدام به ساخت و ساز و انتخاب پیمانکار می کرده و وقتی پیمانکار می بیند که پول زیادی در پروژه هزینه کرده و هیچ بازگشت سرمایه ای ندارد و جز حرف و قول چیز دیگری نمی شنود، مجبور به رها کردن پروژه می شود که این مسئله تبدیل به یک اپیدمی در محموداباد شده است
اتفاقات اواخر سال 94 در خصوص عزل شهردار محموداباد بی ربط به مشکلات وی با پیمانکاران نبود و البته اکثریت پیمانکاران و آنچه از مردم شنیده شد، معتقد بودند که عوامل عزل شهردار، دل سوزانی برای شهر نداشتند و بیشتر دل نگران پیمانکاران وابسته به خود بودند.
شهرداری با پیمانکاران نبود
طبق گفته پیمانکاران و آنچه آنها از کارکنان شنیدند، پول خوبی به شهرداری محمودآباد تزریق شد که آنها به راحتی می توانستند قسمت اعظم بدهکاری خود به پیمانکاران را بپردازند ولی “اما”ها نمی گذارد بیشتر حرفی بزنیم.
ریاست شورایی که داستان ها دارد
شورای 4 به 3 محموداباد داستان های زیادی دارد، طبق آنچه از شورا به بیرون درز کرده و مردم به خبرنگار صبح امل گفتند قرار بر انتخاب شخص دیگری به عنوان ریاست بود که در لحظات آخر اتفاقاتی افتاد و جناب محمدی به عنوان رییس انتخاب شد و پس از ان جبهه گرفتن بر هر مصوبه شورا شروع شد و هرکس به شهردار نزدیک تر باشد هجمه ها علیه ش بیشتر خواهد شد.
یکی از پیمانکاران که نمی خواست نامش فاش شود،گفت: وقتی سرمایه گذاری وارد محموداباد میشود، ناگهان با این مشکل مواجه می شود که باید به هرکسی به نحوی باج دهد، آخرش هم خیر کار را می خورد و جای دیگر سرمایه گذاری می کند و این داستان مدت هاست که ادامه دارد
دوکمربندی مشهور محمودآباد
وی گفت: مسئولین به جای باز کردن سه راه و کشاندن مسافر به مرکز شهر و ایجاد فضاهای توریستی تجاری، دو راه در رو در چپ و راست شهر تعبیه کردند تا مسافران زحمت ورود به محموداباد را نکشند و وارد نور و ایزدشهر و فریدونکنار شوند.
این شهروند محمودآباد افزود: در آمل اگر بریدگی وجود دارد ابتدا مسافران را به سمت داخل شهر می برد و سپس مسیر خروج را به آنها نشان می دهد در صورتی که این در محموداباد برعکس است
میدانی که دورش بزنی جریمه می شوی
وی تاکید کرد: در سه راه اصلی محموداباد، میدانی وجود دارد که در صورت دور زدن، جریمه می شوی و تنها باید مستقیم به راه خود ادامه بدهی که این هم از عجایب دنیا است.
مسجد محموداباد
دیگر پیمانکار حاضر در جمع، گفت: یکی از بزرگترین مشکلات محموداباد نبود پارکینگ در مرکز شهر است که طی سالیان گذشته مصلی اصلی شهر تخریب و قصد ساخت بنایی درخور محمودآباد بود در حالی که بارها به انها گوش زد شد که با تعبیه پارکینگ طبقاتی در کف مسجد این شهر را از وضعیت بد فعلی نجات دهند که گوش کسی بدهکار نبود.
“دید ساحلی” ؟؟؟!!!
با یک گشت ساده در شهر، هرکسی می تواند بر این موضوع صحه بگذارد که یکی از مزیت های شهر ساحلی منظره رو به دریاست که گویا محموداباد از این قاعده مستثنا است!
یکی از پدیده های روبه رشد در محموداباد و نوار ساحلی، کوچه های شخصی شده و ساخت ساختمان های سر به فلک کشیده است که تبدیل به یکی از مشکلات بزرگ در این شهر شده و هرچه بیشتر می گذرد دیگر چیزی به نام “دید ساحلی” در این شهر وجود ندارد.
آیا بهتر نبود که با کمی مدیریت، به جای دادن مجوز به ساخت آپارتمان های چند طبقه در حاشیه دریا، مجوزهای ساخت با طبقات محدود به جهت ازبین نرفتن دید دریا داده می شد تا
یکی از شهروندان با اشاره به گزارش یکی از همکاران در خبرگزاری ها گفت: شهردار محمودآباد عزل شد و این سوال برای همشهریان پیش آمد که چه بلایی سر شهر خواهد آمد؟ زباله همه جا ریخته و سرپرست موقت تنها گل می کارد! سرپرستی که جز حمله به کسبه کار دیگری نمی کند.
وی افزود: با مصاحبه با نشریات و دادن امار غلط به مردم نمی توان رزومه برای خود ساخت و مسئولان بدانند که مردم آگاه به همه مسائل هستند
این شهروند محمودآبادی که از پیمانکاران شهر نیز به شمار می رود، اظهار داشت: کمربندی غربی محموداباد به پیمانکاری به نام آقای تقوایی سپرده شده بود که ایشان عملکرد خوبی داشت اما وقتی شما هزینه می کنید و کسی از شما حمایت نمی کند، کنار می کشید که پس از آن آقای شهبازی مسئولیت این پروژه را بر عهده گرفت اما کار با جدیت پیگیری نمی شود. سیستم اجرایی پروژه های عمرانی شهرداری محموداباد معیوب است و کسی از وضعیت فعلی راضی نیست.
نهضت آسفالت
یکی از پیمانکاران که از وضعیت شهرداری و شورا ناامید بود اینگونه گلایه خود را گفت:” شما میگی نهضت آسفالت ولی کسی نمیدونه که میشه با همین عنوان روزی 200 میلیون پول درآورد، یه لایه قیر میخواد و چند تا کارگر، هرکی نزدیک اقایون هستش تو کار آسفالته، پولش رو هم خوب میگیره این وسط سر ما کلاه رفته که یه سال کار کردیم وهیچی دستمون نگرفت”
طبق اظهارات شهروندان و گلایه آنها، علت اصلی این همه مشکل، نداشتن شهردار و پیروی نکردن پرسنل مربوطه از سرپرست فعلی شهرداری، همچنین استفاده نکردن از پرسنل کارآزموده در برخی واحدهای شهرداری محمودآباد است.
یکی از شهروندان محمودآبادی گفت: کارمند فلان اداره تا چند سال پیش آرزوی یک سمند را داشت اما الان ماشین هفتاد میلیونی زیر پا دارد که اینجا این سوال مطرح می شود که مگر حقوق یک کارمند چقدر است؟
وی ادامه داد: کافی است یک پرونده زیر بغلتان بگذارید و چرخی در ادارات بزنید تا خودتان متوجه مسائلی شوید که در قابل توجه و تاسف آور است
تجمع پیمانکاران مقابل شهرداری
نزدیک به 40 پیمانکار در روزهای پایانی سال در مقابل شهرداری تجمع و خواستار طلب های خود شدند که در نهایت به هرکدام مبلغ ناچیزی دادند و اینگونه شنیدیم که در اوایل سال جدید با طلب کاران تصفیه می کنیم که فروردین به اتمام رسید اما خبری از پول نشد.
در پایان گوشه هایی از یادداشت روابط عمومی محترم و پرتلاش فرمانداری محمودآباد، جناب اقای محتاطی در خصوص شورای محمودآباد را مرور می کنیم که بعد از منتشر شدن این یادداشت هجمه های بدی علیه وی راهی شد، گویی که مسئولین به جای انتقاد تنها راه پاسخ دادن را بلد هستند.
وی در این یادداشت با عنوان “چندی است که نبض شهرم با تو نمی زند” گفت: روز انتخاب و اعتماد فرا رسید و تنها هفت نفر نوشته ها ، سخنانشان و برنامه های کاغذیشان به کام مردم خوش آمد و رای اعتماد گرفتند از شهروندانی که چندی است شهرشان به نسبت شهرهای کوچکتر همسایه عقب افتاده بود از نوای توسعه و شتاب ، پیشرفت.
محتاطی ادامه داد: دوستان مان عهد و پیمان بستند تا تمام تلاششان را برای احیاء محمودآبادی آباد بکار گیرند ، ای کاش به همان سوگند آشکار ، نه سوگند پنهان (پشت پرده) خود وفادار بودند ، ای کاش فراموش نمی کردند چنان که با راي مردم آمده اند، براي مردم کار کنند. نه براي خودشان يا ديگران ، بلکه فقط براي مردم.
وی تاکید کرد: تخریب ها وپشت سر یکدیگر گفتن زیادی شنیدیم ، همدلی و همکاری برای حل مسائل شهر را ندیدیم ، گویی هر کس بدنبال ماموریت شخصی خویش در آن جایگاه می باشد و شهر و شهروندان در اولویت کاری عزیزان جایگاهی ندارد. دلم میخواست همانطور که در شبهای قبل از انتخابات خانه به خانه ، کوچه به کوچه ی شهر حضور پیدا میکردید ، امروز در کسوت یک خادم ،نماینده ویک مسئول، مردم حضورتان را در کنارشان احساس می کردند .
