یوزپلنگ ایرانی: یوزپلنگ از خانواده گربه سانان به شمار می رود و به دلیل داشتن دست وپاهای بلند ، بدنی باریک و کشیده و سینه های فراخ تا حدودی شبیه سگ تازی است ولی بر خلاف سگ سانان سر کوچک، گردن و پوزه های کوتاه و گوش‌هایی کوچک و گرد دارد بسیاری از مردم یوز را با پلنگ اشتباه می گیرند اما تفاوت بارز این دو حیوان در شکل خالهایشان است در یوز خال ها توپر و گرد است در حالیکه خال های پلنگ درشت و توخالی و گل مانند است وجود نوار سیاه رنگی که از گوشه داخلی چشم های یوز به موازات بینی تا گوشه لبها امتداد یافته و به خط اشک معروف است نیز از مشخصات بارز یوز است موفقیت این گربه‌سان ورزشکار بیش از اینکه وابسته به سرعت بالای آنها باشد به توانایی منحصر به فردشان در باز ایستادن از حرکت و شروع به دویدن ناگهانی به واسطه داشتن چالاکی فوق العاده است زیستگاه عمده یوزپلنگ در ایران دشت کویر است که بخش هایی از استان های کرمان، خرسان، سمنان، یزد ، تهران و اصفهان را در بر می‌گیرد. طبق نظریه کارشناسان محیط زیست تخمین زده می شود بین 50 تا 60 قلاده و در کل کمتر از 100 قلاده یوز ایرانی در تمام ایران زیست می کنند.
سیاه گوش ایرانی : تنها نمونه سیاه گوش موجود در ایران به عنوان گونه ای کمیاب در پارک ملی پردیسان تهران نگهداری می شود. سیاه گوش یا لینکس از راسته گوشتخواران و در زمره گربه‌سان کوچک ایرانی با دست و پایی بلند ، دمی بسیار کوتاه با پوزه پهن و سیاه رنگ است یک دسته مو به طول 4 سانتی متر روی گوش ها دارد و به دلیل داشتن جثه‌ای بزرگ و خال هایی روی بدنش ، معمولا با پلنگ اشتباه گرفته می شود این گونه بصورت انفرادی زندگی می کند و به دلیل روز گرد بودن ، بر خلاف دیگر گربه سانان بیشتر در معرض تهدید و خطر قرار دارد. پراکندگی آن در ایران در مناطقی از آذربایجان شرقی و غربی شروع می شود و تا نواحی زنجان ، قزوین و جنوب گرگان ادامه می یابد
گربه پالاس : نام این گربه نیز در لیست قرمز انقراض قرار گرفته است جثه به اندازه گربه معمولی ولی سر پهن است. گوش های کوچک، گرد و با فاصله زیاد از هم و تقریبا در دو طرف سر قرار دارند به راحتی از حفره ها بالا می‌رود تا ارتفاع 800/4 متری دیده شده و به ندرت در نواحی جلگه ای حضور می یابد. تک زی و شبگرد است اما به هنگام غروب و صبح زود نیز فعال است. زیر گونه ایرانی آن در تهدید است . در ایران تا کنون از مشهد و سرخس ، ییلاق شاهرود و نیز سواحل رود ارس در آذربایجان غربی گزارش شده است .
گوزن زرد ایرانی: گوزن زرد ایرانی شاخ های بلند و پهن 150 تا 240 سانتی متر بدن و 16 تا 20 سانتی‌متر دم دارد. شوری آب جزیره اشک دریاچه ارومیه ( محل زیست گوزن زرد ایرانی) پساب سمی شرکت‌های نفتی در چغازنبیل ، تخریب زیستگاه‌ها در دشت ارژن از مهمترین دلایل در خطر انقراض قرار گرفتن نسل گوزن زرد ایرانی به شمار می رود.
پلنگ ایرانی : ایران مهمترین زیستگاه پلنگ در خاورمیانه است . این زیر گونه عمدتاً در ایران به سر می برند، اما ترکمنستان ، قفقاز ، تاجیکستان ، ازبکستان ، ارمنستان ، بخشی از ترکیه، افغانستان و شاید کردستان عراق نیز حضور دارند. اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) گونه پلنگ را آسیب پذیر و زیر گونه پلنگ ایرانی را در خطر انقراض طبقه بندی می کند. تازه ترین برآوردهای ملی نشان می دهد در ایران به عنوان مهمترین زیستگاه پلنگ در خاورمیانه تراکم جمعیتی، بسیار پایین حدوداً 1/0 تا 06/0 قلاده در هر کیلومتر مربع ( 550 تا 850 قلاده ) است.
شاه روباه : کمی از روباه قرمز (معمولی) کوچک تر و در صورت خود دو نوار سیاه و بسیار مشخص دارد که از چشم ها به طرف بینی امتداد یافته اند.
