فرماندار محترم آمل در ســخنانی در آموزشگاه فنی علامه حســن زاده آملی با ارائه اطلاعــات آماری از وجود ۲هزار اتباع خارجی که جایگزین کارگران بومی شده اند در واحدهای تولیدی شهرســتان آمل خبر دادنــد که اگر غیر از واحدهای تولیدی در بخشهای دیگر هم در نظر بگیریم این تعداد چندین برابر خواهد شد. ایشان در سخنانی نقیضــی دیگر نبــود کارگر بومــی و عدم پذیرش کار پذیر هــای بومی برای کار در واحدهای تولیدی خبر دادند اما وجود کارگران خارجی که از افغان ها هستند را تهدیدی برای آینده جامعه کارگری آینده آمل قلمداد کردند وقتی به قول ایشان یک واحد تولید لبنیات هم اکنون نیازمند ۵۰۰نفر نیروی کار می باشد و دائماً اطلاعیه ها و بنر ها در سطح شهر و فضای مجازی این درخواست و جذب نیرو را شاهد هستیم ولی رغبت نیروی کار بومی وجود ندارد و از سوی دیگر تولید از اهمیت بالایی برخوردار است را باید وجود این کارگران را فرصت مغتنم بدانیم یا تهدید!؟
اگر کمی بررسی کنیم و تصور کنیم اگر این کارگران نبودند چه بر سر تولید و فعالیت های اقتصادی می آمد قطعا حضور این برادران افغان در کشور را فرصت می دانســتیم، ساز و کار ساماندهی که سال گذشته آغاز شد و نیمه کاره رها شده را به اتمام برسانیم و مثل تمام دنیا وقتی نیروی داخلی و بومی حاضر به پذیرش کار نیســت برای حمایت از تولید راه و نوع جذب قانونی این نیروها را هموار کنیم متاسفانه سطح توقع نیروهای کارپذیر داخلی بنا به چند دلیل افزایش غیرمنطقی پیدا کرده اســت چرا که اولا با اخذ مدرک دانشگاهی فقط به دنبال پشت میز و کارهای خاص هستند که همین آمار بیکاران را بالا برده است. آنها به هیچ وجه حاضر نیستند پله پله صعود کنند و از صفر شروع کنند تحصیلات عالیه را به جای اســتفاده از آن به عنوان یک سد در پیشرفت خود می بینند وقتی در شهری مثل آمل با این همه ظرفیت اقتصادی کمبود نیروی کارگری دارد را با چه روشی باید مدیریت کرد!؟
کجاســت آن روش های استاد شاگردی که نیروهای جوان و کار پذیر اول عملی کار کنند و تجربه کنند و بعد برای خودشــان همان کســب و کار را راه بیندازند. کمی بررسی کنیم در همین آمل دیگر نجار جدید، جوشکار، تعمیرکار اتومبیل، برق کار، تراشکار و … وجود ندارد و همچنان قدیمی ها که تعدادشان به دلیل کهولت سن در حال کم شدن هستند را شاهد هستیم.
متاســفانه ســازمان تامین اجتماعــی و اداره کار دو متولی بخش کار و کارآفرینی آنقدر خودشان مشــکل دارند که از مقوله اصلی خود غافل شده اند وقتی معادل ســی درصد حقوق یک کارگر را باید کارفرما با ۲۳درصد و کارگر با %۷ به این ســازمان بدهد و در قبال آن کارگر خدمات ناچیز و غیرقابل قبول دریافت کند، وقتی بیمه بیکاری بگیران آن را روشــی برای راحت خوری میدانند و اکثرا با رای های غیر واقعی مســتحق دریافت بیمه بیکاری می شــوند، وقتی به راحتی کارگر و کارفرمــا را به بهانه حمایت از کارگــر رودرروی هم قرار میدهند، وقتی نیروی کاری داخلی و بومی تن به کار نمــی دهد چرا نباید فعالین اقتصادی و تولیدی نیروی کار اتباع خارجی افغان را به کار بگیرند!؟
حالا که الحمدالله به واسطه کار کشاورزی و پردرآمد برنج در آمل و به لطف اسنپ و تپسی حضور گردشــگر و مسافر رغبت برای دریافت حقوق کارگری نیست و حاضر هم نیستند مهارت آموزی کنند و حرفه و پیشه یاد بگیرند خوب راهکار مناســب و قانونی برای جذب نیروهای اتباع خارجی پیدا کنند و آن را اجرایی کنند مگر شتر سواری دولا دولا میشود. این همه نیروی اتباع خارجی در کارخانه ها، ســاختمان ها و واحدهای صنفــی، مرغداری ها و باغداری ها و واحدهای دیگر وجود دارد از ســوئی هم به کارگیری و حضور آنها غیرقانونی اســت کدام را باید قبول کنیم اجبار به جذب این نیروها به صورت به اصطلاح پنهانی یا وجود راهکار قانونی!؟
قطعا دولت هم به این نتیجه رسیده است چرا که رفت و آمد برادران افغان از مرزها مثل عبور از شهری به شهر دیگر است و سخت گیری ها کمتر شده است اما بهتر است ساماندهی و راهکار قانونی به کار گرفته شود که نه کارفرما نگران باشد نه مسئولین و نه کارگران محترم افغان در ترس و وحشت برخورد قهری باشند.
1402/2/17
