گفت گوی اختصاصی صبح با حمیدرضا فالح رئیس اتحادیه نانوایان و علیرضا داوری یکی از نانوایان شهرستان محمودآباد در خصوص وضعیت آرد و نان
مشکالت شان آنقدر زیاد است که نمی دانند از کجا شروع کنند، از سفره ای
که روز به روز بخاطر فشار اقتصادی باال کوچکتر می شود یا دستانی که پینه بسته
تر و جوانی که زیر بار تامین نان زن و بچه خم شــده است. مشکالتی که مانند
کیســه آرد بر دوش از این کوچه به آن کوچه می برد تا بلکه گوش شنوایی پیدا
شــود و گره از کارش باز کند. نانوایانی که نان هر روز سفره حاصل کار آنهاست
که در سرما و گرما کنار تنور هر رنج و سختی را تحمل می کنند اما آیا کسی پای
درد دل آنها می نشیند؟ که همین حق خواهی صبح آمل را بر آن داشت تا ر ادامه
گفتگویی اختصاصی را با حمیدرضا فالح رئیس اتحادیه نانوایان و علیرضا داوری
یکی از نانوایان شهرستان محمودآباد ترتیب دهد که خوانندگان عزیز را به مطالعه
آن جلب می نمایم:
رئیس اتحادیه آرد و نان شهرســتان محمودآباد گفت: در بحث کیفیت آرد با توجه به
پیگیریهای صورت گرفته متاسفانه کیفیت آرد واحدهای تولیدی مطلوب نیست.
حمیدرضا فالح اظهار داشت: با توجه به تصمیم شورای هماهنگی اقتصادی کشور سرانه
ســهمیه آرد برای هر نفر 8 کیلو در ماه می باشد ولی ورودی آرد به شهرستان محمودآباد
با توجه به توریستی بودن، کشــاورزی بودن، مسافران شناور ۷ کیلو و دویست می باشد و
هیچکس هم تا به امروز به ما توضیح نداد و همچنان نانواها با سیلی صورت خود را سرخ می
کنند و مسئولین هم هیچ پیگیری نکردند.
وی افزود: ســهمیه آرد نانوایان این شهرستان در شرایطی محدود است که تقاضا برای
مصرف نان بسیار زیاد بوده و با وجود نبود صرفه اقتصادی، نانوایان ما به دلیل کمبود سهمیه
مجبور به خرید آرد گران از بازار آزاد هستند.
رئیس اتحادیه آرد و نان شهرستان محمودآباد گفت: نانواییها با مشکل سهمیه آرد مواجه
هستند که متاسفانه بزرگترین مشکل نانواییهای محمودآباد بی کیفیتی آرد است.
فالح با تاکید بر اینکه نان یک محصول استراتژیک و نیاز همه جامعه است، خاطرنشان
کرد: آرد باید آزاد شود و بین نانواییها رقابت ایجاد شود که این امر موجب تولید گندم و آرد
خوب توسط کشاورزان و کارخانههای آرد میشود.
رئیس اتحادیه آرد و نان شهرستان محمودآباد با بیان این مطلب که محمودآباد با توجه به
توریستی بودن و جمعیت شناور شاهراه اصلی برای تردد گردشگران و مسافران است، گفت:
روزانه جمعیت زیادی در محمودآباد تردد دارند که همه اینها از نان استفاده میکنند که با
توجه به سهمیه آرد محدود نانواییها دچار مشکل می شوند.
فالح به فعالیت ۲00 نانوایی یارانه ای و نیمه یارانه ای در سطح شهرستان محمودآباد و
روستاها اشاره کرد و گفت: از این تعداد، 110 نانوایی در سطح شهر و 90 نانوایی در سطح
روستاها فعالیت می کنند و با احتساب اشتغال سه نفر در هر نانوایی 600 نفر در نانوایی های
محمودآباد مشغول به کار هستند.
وی ادامه داد: متاسفانه در سهمیه بندی آرد باند بازی وجود دارد که برای رفع این مشکل
باید آرد آزاد خریداری شود.
رئیس اتحادیه آرد و نان شهرستان محمودآباد با اشاره به مشکالت و چالشهای صنف
نانوایان اظهار داشت: افزایش روز افزون قیمت مواد اولیه و کمبود آرد، از جمله مهمترین این
مشکالت است و متاسفانه نانوایان به لحاظ درآمدی، شرایط مناسبی ندارند.
علیرضا داوری نانوای محمودآبادی در ادامه این گزارش اینگونه خودش را معرفی کرد:
متولد 1۳۴۳ تهران هســتم و حدود بیست و پنج سال است که در محمودآباد زندگی
می کنم و سیزده سال به شغل نانوایی مشغول می باشم و این فقط بخاطر عشق و عالقه و
وجه اجتماعی آن می باشد. البته قبال بساز بفروش بودم و از یک شغل پر سود و درآمد به
این حرفه روی آوردم که االن به این نتیجه رسیدم اصال چنین چیزی نیست و هر چه بوده
متعلق به گذشته بود شاید از دید مردم عادی بحث تقدیر و تشکر بخاطر ارائه نان با کیفیت
باشد اما بین مسئوالن و دوستان رده باال و تصمیم گیرنده هیچ اعتباری ندارد چون قیمت
نان، ســاعات کار نانوایی، وزن چونه، لباس کار، دکوراسیون، میزان نمک، وزن نان، مساحت
مغازه، تعطیلی نانوایی )نانوا حتی در روزهای تعطیل اجازه تعطیلی ندارد( و همه و همه مسائل
مهم نانوایی را دولت تعیین میکند. کدام شغل و کدام اداره همچین شرایطی را دارد که اگر
شغل قبلی ام را ادامه می دادم خیلی درآمدم بیشتر از االنم بود و با یک دلسردی داریم این
کار را انجام می دهیم.
چی شد به نانوایی عالقمند شدید؟
زمانی که من از تهران به محمودآباد آمدم ویالیی داشــتم که می خواستم آن را بسازم
و پس از فروش از این شــهر بروم. وقتی از نانوایی های اطراف نان می خریدم، متوجه شدم
که نان خیلی بی کیفیت است و در جواب اعتراضم گفتند شمال نانوایی یعنی این بهترین
نان هست!!! بخاطر همین تصمیم گرفتم نانوایی احداث کنم و بگویم نان خوب یعنی این نه
آن چیزی که شما درست می کنید ولی االن به این نتیجه رسیدم که اصال شاید نانوایی را
ببندم و جمع کنم و بروم و ساختمان هایم را بفروشم و دنبال زندگی ام بروم چون خیلی تو
این کار خسته شدم.
آیا محل نانوایی اجاره ای است؟
نه من زیر یک مجتمع ده واحدی را خالی گذاشــتم و تبدیل به دو واحد نانوایی کردم
بخاطر اینکه ساختمانهایی که زیرش نانوایی هست کسی آن را نمی گیرد. من ۵ کارگر بیمه
شده دارم که دارند کار می کنند خرج خودشان و خانواده را در می آورند و من از کانال آن
یک ریال درآمد ندارم بخاطر اینکه حقوق ها را در سطح باال پرداخت می کنم و در ساختمان
مــن کارگران به صورت کامال رایگان فقط با پرداخت هزینه های آب، برق،گاز و تلفن دارند
استفاده می کنند.
چقدر می توانید دوام بیاورید؟
حقیقتا آخرای کار نانوائی است و چندی پیش در یکی از جلسات خدمت فرماندار عرض
کردم اگر توانستم وجه اجتماعی صنف را در محمودآباد درست کنم، می مانم دیگر نفسهای
آخر را می کشیم و فکر نکنم زمان ببرد و بتوانم تو این وضعیت دوام بیاورم.
مهم ترین چالش های نانوایی چیست؟
ایستادنهای طوالنی،گرمای بیش از حد تنور، خشکی چشمها به خاطر گرمای تنور، باز
کردن مغازه در ساعات اولیه روز و وابستگی کار به برق و آب و گاز از مهم ترین چالش های
نانوایی و به عنوان مشکل مطرح می باشد.
سهمیه نانوایی شما چقدر است؟
برای پخت نان در دو واحد نانوایی ۳80 کیلو آرد ســهمیه ای به ما می دهند که صبح
ساعت هفت شروع می کنیم و ساعت 10 می بندیم و فروش باالی من نشان می دهد که
مشتری ها راضی هستند. روزانه 1000 قرص نان بربری می فروشیم که شامل هفت کیسه
آرد می شود البته این مال زمانی هست که مغازه ام باز است و به محض تمام شدن سهمیه
در مغازه ام را می بندم که این متغیر و قابل افزایش است و اگر بخواهم تا 1۲ شب هم پخت
کنم مشتری هست اما سهمیه ندارم چون روبروی نانوایی من مسکن مهر با ۵۴0 واحد است
و در مجموع جمعیت زیادی را شــامل می شود. درآمد خالص ما روزانه چیزی حدود 8۷۵
هزار تومان می باشد که با کسر حقوق شاطر و کارگر و مالیات و دارایی و استهالک دستگاه
برای مغازه من با یک میلیارد تومان سرمایه توجیه اقتصادی ندارد و فقط به عشق پنج کارگر
که هر کدام پیش من سابقه چند ساله دارند فعال کار را ادامه می دهم.
اولین بار چقدر نان و با چه هزینه ای پخت کردید؟
روزهای اول جذابیت و درآمد خوبی داشت و حالت تفریحی بود و از این کار خوشم می
آمد و با یک شاطر و خمیرگیر کارمان را شروع کرده بودیم و تا به امروز بهترین نان محمودآباد
را دارم و گواه این ادعایم پخت زیاد است و با توجه به اینکه هفت کیسه آرد سهمیه ای)دولتی
هر کیسه ۵0 هزار تومان( دارم ولی پنج کیسه هم آزاد)هر کیسه1۲0 هزار تومان( می خرم.
از ابتدا آیا به عنوان نانوایی دولتی یا آزاد شروع به کار نمودید؟
ابتدا بر اساس شرایطی که مشخص کردند سرمایه گذاری نمودیم و به صورت نانوای آزادپز
شروع به کار کردیم تا بدون نگرانی از سهمیه اختصاصی به شهروندان نان خوب و با کیفیت
ارائه بدهیم اما از آن زمان تا به امروز صد بار قانون عوض شد.
سرمایه گذاری اولیه چقدر بود؟
برای شــروع کار یک میلیارد و نیم از ســرمایه ام را برای احداث و بهره بردای نانوایی با
فضای 1۴0 متری زیر بنا گذاشــتم که مطابق دوازده سال پیش تقریبا شامل 600 میلیون
تومان سرمایه ملکی و ۴00 میلیون تومان هم هزینه خرید دستگاه و ماشین آالت شد که
اگر همان زمان این مقدار پول را در کار دیگر سرمایه گذاری می کردیم االن میلیاردها تومان
سودش می شد.
آیا در خصوص پخت نان تسهیالتی از سوی مسئوالن به شما تعلق گرفت؟
مواد اولیه برای پخت نان سرســام آور گران شــده و ما با افزایش ۳00 درصدی در بازار
مواجه شدیم در حالی که قیمت نان 1۵ درصد باال رفت با این تفاوت که در وضعیت فعلی
با تورم لحظه ای مواجه هستیم و هیچکس هم پاسخگو نیست و به هر مسئولی هم مراجعه
می کنیم می گویند اگر نمی توانید در نانوایی را ببندید که در جواب این آقایان به اصطالح
دلســوز بگویم چی به ما دادند که از ما چیزی می خواهند؟جز یک آرد نیمه یارانه ای!! که
بخدا حاضریم بیایند آرد نیمه دولتی را بگیرند و آرد با کیفیت بدهند آنوقت یقه ما را بگیرند و
شاکی بشوند وقتی جنس بد می دهند من که نمی توانم معجزه بکنم. تکلیفی ندارند و فقط از
قانون نقل قول می کنند در صورتی که من کجای این قانونم چرا از من حمایت نشده؟ من که
دارم با حداقل امکانات کار می کنم کسی به من کمک نمی کند. چرا تسهیالت نمی دهند؟
چه سخنی با مسئوالن ذی ربط دارید؟
از مدیران شهر محمودآباد خصوصا از جناب فرماندار که بسیار پیگیر و دغدغه مند نسبت
به مسائل صنف نانوایان هستند درخواست دارم برای احقاق حقوق نانوایان کاری بکنند و اجازه
ندهند که مانند سالهای گذشته بدون توجه به خواست این قشر و بدون دخالت دادن آنها در
تعیین قیمت نان اقدام به تعیین قیمت نمایند و قبل از هر تصمیم گیری سری به نانوائی ها
بزنند و از نزدیک با مشکالت آنها آشنا شوند.
24اسفند99
