برای گرفتن پروانه تولید زانو زدم و عرصه برایم تنگ شده است موازی کاری در صدور پروانه همه را بی انگیزه کرده است

گفت گوی اختصاصی صبح آمل با محمدرضا عباسپور رئیس هیئت مدیره گل و گیاه شهرستان محمودآباد، رئیس تعاونی تولید برنجکاران خاتم االنبیاء، نایب رئیس گل و گیاه استان و بازرس اتحادیه گل و گیاه کشور
برای گرفتن پروانه تولید زانو زدم و عرصه برایم تنگ شده است
موازی کاری در صدور پروانه همه را بی انگیزه کرده است
می خواهند تولید خارج از بافت صورت نگیرد و زمین زیر تولید گل و گیاه نرود و به همه فشار وارد شود که زمین را برای ویال سازی بفروشند
کافیست توکلت به خدا باشد و کمی چاشنی همت هم به آن اضافه شود کاری می شود کارستون دیگر هیچ
چیز حتی غول بی شــاخ و دم ناامیدی هم حریفت نمی شود و همه چیز بر وفق مراد پیش می رود. ورودش به
این حرفه تصادفی نبود و قبل از معماری ســاختمان و تجارت کشاورزی می کرد. کارش را با حداقل ها شروع
کرد و پس از گذشت سالها عالوه بر دستیابی به جایگاهی باال در عرصه گل و گیاه به یکی از برترین ها در زمینه
ارائه آموزش خصوصا به جوانها تبدیل شد. وی که خود مشت نمونه خروار است می گوید؛ سخن درباره تولید
گل و گیاه در استانی با شرایط مناسب آب و هوایی و حاصلخیزی خاک و جوانان مستعد و عالقمند کمی سخت
است ولی نگفتن واقعیت هایی هم یعنی پاک کردن صورت مساله و این یعنی ظلم به آنهایی که با تحمل بدترین
شرایط پای کار ماندند و دست از تولید نکشیدند تا صنعت تولید گل و گیاه همچنان سرپا بماند. با این نگاه صبح
آمل گفتگویی صمیمی با رئیس هیئت مدیره گل و گیاه شهرستان محمودآباد، رئیس تعاونی تولید برنجکاران
خاتم االنبیاء، نایب رئیس گل و گیاه اســتان و بازرس اتحادیه گل و گیاه کشور ترتیب داد که ماحصل آن را در
زیر می خوانید؛
خودتان را معرفی نمائید؟
محمدرضا عباسپور هستم ساکن شهرستان محمودآباد، متولد 1337روستای وازیک از نظر جغرافیایی در جنوب شرق
شهرستان محمودآباد واقع شده است، این روستا 10 کیلومتر با آمل و 12 کیلومتر با شهر محمودآباد فاصله دارد، قبال کارم
معماری ســاختمان بود و در کار تجارت و ساختمان آشنایی کامل دارم. چون به کار کشاورزی و تولیدات بخش کشاورزی
عالقه ای ویژه ای داشتم و از طرفی چون بیشتر ساکنان منطقه در بخش زراعت برنج اشتغال دارند و تولید برنج در مزارع
کوچک بازدهی آنچنانی ندارد کار ترویجی و تمام توان و وقتم را در بخش گل و گیاه و بخش های دیگر کشاورزی گذاشتم.
بیشتر در بخش زراعت برنج که مختص منطقه هم بود فعالیت داشتم)مازندران به خصوص شهرستان محمودآباد زمینها خرد
و به زیر هکتار رسید( و با توجه به این واقعیت که کشاورزی حیاتی تر از بخش های دیگر است ولی متاسفانه در متراژ کم
زمین زیر هکتار برای برنجکاری جواب نمی دهد بنابراین ناچارا در بحث ترویج با سرمایه اندک ورود پیدا کردیم و حداقل در
روستای خود”وازیک” و برای فرزندان و بستگان فضایی را جهت اشتغال به وجود آوردیم)اکثر بستگان دو، سه و هزار متر زمین
کشاورزی داشتند( تا خودشان بتوانند به جای کارگر کارآفرین باشند.
با چه سرمایه ای و در چه فضایی کار را شروع کردید؟
استارت کار برای تولیدات گیاهی را دهه 60 و در فضای هزار و 500 متر درون روستای نوبت هفدهم “داخل بافت شروع
کردیم” که بعدا توسعهخ پیدا کرد)بین برادران تقسیم شد و هر کدام دو هزار مترتا سه هزار متر گلخانه دارند( و مجموعه اینجا
هم در زمین حدودا 8 هزار متر مربع و گلخانه هم سال 97 و در فضای چهار هزار متر احداث شد. یک تولید کننده یا مجموعه
کارآفرین قبل از شروع کار ابتدا نیاز جامعه را می بیند و در دهه 60-70 حتی دهه 80 بیشتر خواست بازار گلهای شاخه بریده
بود و تقریبا جامعه “مصرف کننده”هم قانع شد به جای اینکه یک دسته گل شاخه بریده 24 ساعت در خانه اش بماند می
تواند در یک گلدان زیبا را حداقل دو ماه تا دو سال نگهداری کند بر این اساس، گلهای گلدانی جایگزین گلهای شاخه بریده
شد لذا تغییر کشت دادیم و به گلهای آپارتمانی روی آوردیم.
از نظر اقتصادی آیا به صرفه هست؟ با توجه به اینکه همه آورده مالی را در این بخش هزینه کردید؟
اگر تمرکز مسئولین و دیدگاه جامعه به تولید باشد و سرمایه به بخش کاذب ” سرمایه ای که اقتصاد جامعه را نابود می کند
سرمایه گذاری در بخش زمین و امالک، طال و دالر و … می باشد که باعث لطمه به تولید می شود”نرود خوب است و تولید
تجدید پذیر در اراضی کشاورزی حتی در یک متر مربع هم خوب است اما در حال حاضر فقط کسانی که عالقه دارند در تولید
هستند و با توجه به اینکه یک تولید کننده می داند این کار یک دهم بخش تورمی جامعه قابل درآمد است ولی چون عالقه
به آن کار دارد آن را دوست دارد و به طور جدی هم ادامه می دهد.
آیا از نتایج کار و تالش خود راضی هستید؟
البته که این گونه است. کار و زندگی با گل و گیاه که ارزش آن در سخنان بزرگان دین و اخالق نیز سفارش شده عالوه
بر شادی و سر زندگی روح و روان، آثار و برکات معنوی و همچنین مادی فراوانی در پی دارد که من پس از گذشت این سال
ها و حضور در این حرفه کامال این نعمات و آثار را در همه شئون زندگی حس کرده ام.
چه بخشی از این حرفه بیشتر برایتان لذت بخش است؟
جذب نیروی کار و فراهم کردن اشتغال برای جوانان و کسانی که به این شغل عالقه دارند بسیار برایم لذت بخش بوده و
عالقه زیادی به آن دارم .
آیا محمدرضا عباس پور که به عنوان یکی از موفق ترین تولید کنندگان عرصه گل و گیاه مطرح شده، تا به
حال در این حرفه شکست هم خورده؟
طبیعی است که هر کاری و به طور مشخص تمام مراحل زندگی سرشار از پیروزی ها و شکست هاست و هیچ انسان موفقی
از ابتدا و به طور صد در صد موفق نبوده و قطعا طعم شکست را نیز چشیده است ولی نکته ای که انسان موفق از غیر موفق
را متمایز ساخته و در این راه به هدف می رساند، کسب تجربه از شکست ها و ساختن پلی از آن برای رسیدن به موفقیت
های آینده است. شکست نباید باعث دلسردی شده بلکه می بایست انگیزه و اراده انسان برای چشیدن طعم شیرین پیروزی
را بیشتر کند که من هم در این مقطع زمانی به علت مشکالت موجود در بازار و برخی اتفاقات در کار با زیان و شکست مواجه
شدم اما این شکست هیچ گاه سد راهم نشد بلکه عزمم را برای رسیدن به موفقیت جزم تر کرد.
چند کارگر در این مجموعه مشغول هستند؟
متاسفانه دولت یارانه بیمه کارگاه های کوچک را تا 5 نفر پرداخت می کند و مازاد بر آن از این گردونه خارج می شوند
و افراد شامل این قانون نمی شوند. بنابراین در هر گلخانه تا سقف 5 نفر اشتغال مستقیم داریم و به صورت غیر مستقیم هم
تعدادی مشغول به کار می باشند چنانچه جوانان تحصیل کرده بیکار می توانند با فراگیری یک آموزش ساده چهار روزه در
این گلخانه یک گونه گیاهی با قیمت 100 هزار تومان را با تغییر شکل و از طریق پیوند زدن به 500 هزار تومان بفروشند و
برای خودشان درآمد اقتصادی ایجاد نمایند که ما حتی در این بخش هم کار کردیم. بنابراین کسی نمی تواند بگوید من برای
درآمد شخصی خودم این کار را انجام نمی دهم چرا که از این طریق درآمد هم برای خود شخص ایجاد می شود و هم کارگر
از این طریق نان می خورد سوم ترویج خوداشتغالی است که در منطقه شد و بیشتر تمرکز ما هم روی ترویج خود اشتغالی
در منطقه است.
این مسئله ترویج خود اشتغالی تا امروز شامل چه افرادی شد؟
پیدایش زمین در سه استان گلخانه ای گیالن، گلستان و مازندران به عنوان فرصت با داشتن آب و هوایی متفاوت گرم و
معتدل و با فضایی مساعد برای تولید انواع محصوالت کشاورزی یا گونه های گیاهی برای مناطق گرمسیری و سردسیری نشانه
های طالیی برای ترویج کشاورزی است. چنانچه با گشتی در روستای 150 خانواری وازیک در می یابید که ترویج خود اشتغالی
تاثیر فزاینده ای در کاهش آمار بیکاری، طالق، اعتیاد و …و افزایش اشتغال و امیدآفرینی در بین ساکنین خصوصا جوانان عزیز
داشت و تمام تمرکز آنها هم حول محور تولید می باشد که دیگر سربار دولت و جامعه نیستند و این را می شود به وضوح در
این بخش مشاهده کرد که نمونه عینی و بارز و الگویی سرآمد برای دیگر روستاها و حتی در سطح وسیع تر بخش ها می باشد.
البته از نظر علمی شاید بنده نتوانم به مراجعین جوان تحصیلکرده از نظر تخصصی فرایند تولید گل و گیاه را آموزش دهم اما
در این گلخانه شرایطی را فراهم آوردم تا حداقل از نزدیک و به صورت تئوری اصول اولیه را یاد بگیرند و بتوانند مستقال برای
خودشان پس از پشت سر گذاشتن شرایط آزمون و خطا کارگاه های کوچکی را در ابتدا با هزینه کمتر احداث و در آینده در
سطح وسیعتر به درآمدزایی برسانند و در واقع این یک فرصت طالیی است که در اینجا و از طریق این نشریه از دوستان و
خوانندگان همیشگی صبح آمل می خواهم به جای ناامیدی و زانوی غم بغل کردن با امیدواری رو به جلو بروند و از هیچ چیز
نترسند که پشت هر شکست پیروزی است.
با این همه استعداد در زمینه کشاورزی معضل بیکاری را چگونه تشریح می کنید؟
“بعد از 40 سال از انقالب اصال موضوع بیکاری در این استانها چرا باید مطرح باشد؟” گونه سبز درختچه فیکوس حداقل در
فضای باز خیلی به راحتی رشد می کند و تقریبا می شود گفت درختچه بومی ظاهرا مازندران می باشد چون زمانی که چشم
باز کردیم این درختچه را در مازندران دیدیم االن زمانی که گونه های جدیدش را در هلند و تایلند تغییر ژن می دهند ما اگر
همان را با پیوند روی سبز قرار دهیم دیگر نیازی نیست نشای آن را با هزینه های سرسام آور از “هلند و تایلند”وارد کشور
کنیم و این درد است که بوته مادری این درختچه را ما داشتیم و تغییر ژن در کشورهای دیگر انجام شود.
چرا قاچاق بزرگترین مشکل است؟
بزرگترین مشکل ما در حال حاضر قاچاق است که دارد کشور را زمینگیر می کند هر چند ریاست محترم قوه قضائیه به
کرات درسخنان مهمی اعالم کردند که دارند جلوی قاچاق را می گیرند و در این خصوص با کسی شوخی ندارند اما متاسفانه
باید گفت نه تنها این کار را انجام ندادند بحث واردات گونه های گیاهی با تیراژ باال هم مطرح اســت، ضمن اینکه از جهاد
کشاورزی شهرستان محمودآباد و در سطح استان هم تشکر می کنیم که کمال همکاری را با ما دارند اما سیستم در وزارت
کشاورزی قفل است و بدون رودربایستی خدمت مسئولین رده باالی وزارتخانه کشاورزی عرض کنم با توجه به اینکه ما تمام
علم را در کشور داریم در کشوری مثل هلند به راحتی می توانند هر گونه گیاهی را تغییر ژن بدهند ولی در ایران نمی شود؟
پس نتیجه می گیریم که روی این موضوع کار نمی کنند که اگر انجام شود و به جوانان هم آموزش دهند خیلی راحت می
توانند برای خود درآمد ایجاد کنند حال راهکار کدام است تا قشر مدیریتی کشور ما بتوانند به طریقی 20 درصد بازار منطقه
ای را به دست بگیرند.
حال راهکار کدام است؟
ما با خیلی از کشورهای همسایه هم مرز هستیم و این یک امتیاز است که سایر کشورهای اروپایی از آن بی بهره هستند
ولی حتی صادرات ضعیف ترین کشورهای منطقه را نداریم و از ترکیه، تایلند و کشمیر و کشورهایی که مطرح نیستند واردات
کاال دارند که مسئولین باید به آن توجه کنند. باید تاسف خورد ما آمایش سرزمین نداریم و با اینکه تولید گل و گیاه خیلی
خوب است ” مثل گیاه “سانسوریا” که هر چند موجب تسویه هوا می شود اما مدیریتی در تولید آن وجود ندارد و تولید کننده
بدون هیچ برنامه ریزی تمام سرمایه خود را روی این کار می گذارد غافل از آنکه سال بعد آنقدر در سطح انبوه تولید می شود
که از رده خارج می شود مانند محصوالت کشاورزی ما که گوجه را مصرف کننده داخلی باید کیلویی 20 هزار تومان بخرد ولی
تولید کننده چابهاری کیلویی 500 تومان بفروشد که حتی هزینه کرد کشت خود را هم در نمی آورد.
در این خصوص چه پیشنهادی دارید؟
مدیریت محترم جهاد کشاورزی محمودآباد ورود پیدا کند و آمار دقیقی در بخش های تولید داشته باشد تا حداقل در
شهرستان خود برای دیگر شهرها الگو شود که دقیقا تعداد انواع گل و گیاه چقدر است؟چه زمانی تولید می شود؟ کی روانه
بازار می شود؟ یا کدام گونه گیاهی نیاز بازار است و حداقل بر روی این محورها کار کنند تا اصولی تر و با برنامه مدون تر در
این بخش کار شود.
چند نوع گونه گیاهی در این گلخانه دارید؟
با توجه به اینکه در این گلخانه بحث ترویج است و من هم عالقه خاصی به گیاه دارم هر گونه گیاهی که قابلیت تکثیردر
منطقه داشته باشد را به اینجا می آورم” و از آنجائیکه ارتباط خوبی با تولیدکنندگان سراسر کشور دارم سعی می کنم از گونه
های داخلی استفاده کنم” نکته قابل اهمیت اینکه واحد باغبانی جهاد کشاورزی اجازه دهد گونه های جدید و کمیاب که در
جهان تکثیر می شوند به صورت محدود وارد شود. در این گلخانه حداقل 200 نوع گونه گیاهی وجود دارد که از هر نوع ده ها
گونه موجود می باشد که نام بردن از هر کدام شان از حوصله این بحث خارج است.
بزرگترین مشکل شما چیست؟
نمیدانم چقدر از مشکالت را در این مجال می توان گفت و کدام را نگفت که خدای ناکرده به عزیز مسئولی بر نخورد ولی
مهم ترین موازی کاری که در صدور مجوز وجود دارد اصال قابل گفتن نیست که در محضر نماینده مجلس، فرماندار و مدیریت
جهاد کشاورزی استان و حتی مسئولین باالتر هم گفتم من خودم به عنوان رئیس هیئت مدیره گل و گیاه شهرستان، رئیس
تعاونی تولید برنجکاران خاتم االنبیاء، نایب رئیس گل و گیاه استان و بازرس اتحادیه گل و گیاه کشور برای گرفتن پروانه تولید
زانو زدم و عرصه برایم تنگ شد و به سازمان همیاری در خصوص موازی کاری هایی که در صدور پروانه وجود دارد هشدار
دادم. کسی که می خواهد در خارج از بافت مسکونی دو تا پنج میلیارد تومان سرمایه گذاری کند نیاز به انبار، خانه کارگر و
سرویس بهداشتی دارد این درد را به که بگویم؟
چه قابلیت و توانایی را بیشتر باعث موفقیت خود می دانید؟
از نظر من عالقه، انگیزه و ریسک پذیر بودن سه فاکتوری است که می تواند انسان را در هر کاری موفق سازد. کسی که از
ریسک کردن بترسد هرگز پای در مسیر موفقیت و مواجهه با چالش های جذاب زندگی نخواهد گذاشت و متعاقبا این انگیزه
است که توان و جسارت ریسک پذیری را می دهد. عالقه نیز به عنوان عاملی اصلی برای موفقیت
در هر کاری محسوب می شود که به عنوان یک موتور محرک و انرژی مثبت
نقش پر رنگــی در ادامه کار و رسیدن به اهداف ایفا می کند.
قوانین دست و پا گیر کدامند؟
هفتــاد متر بنا به ما دادند که 35 متر آن
را خانــه کارگری ساختیم و بقیه فضای
باقی مانده را انبار درست کردیم ولی
متاسفانه بیرون دستشویی و توالت
نداریــم و اگر مهمانی در گلخانه
نیاز به سرویس بهداشــتی پیدا
کند شرمنده اش می شــویم.
پنــج نفــر از خانواده سرایدار
ما در مازندران تو متراژ35 متری
بایــد زندگــی کنند؟ این قوانین
دســت و پــا گیر برای چیســت؟ من
اینگونه احساس می کنم و می خواهم راحت
هم نوشــته شــود می خواهند تولید خارج از بافت
صورت نگیــرد و زمین زیر تولید گل و گیاه و غیره نرود و
به همه فشــار وارد شود که زمین را برای ویال سازی بفروشند “امالک
و ویالســازی” شخص از اصفهان، شیراز و مشــهد به عنوان خریدار به اینجا می آید و
درون بافت، وصل بافت، نزدیک بافت و چسبیده به بافت به بهانه های مختلف مجوز ساخت از 500 تا 1000 متر می دهند و
حتی داخل این خانه استخر ساخته می شود در حالی که در مازندران دفع فاضالب ندارد و همین فاضالب در جوب و رودخانه
سر ریز می شود و قابل توجه دوستان محیط زیست متاسفانه بیشتر جوی های کشاورزی منطقه محمودآباد غرق فاضالب
است و این پروانه هایی که توسط وزارت کشور و دهیاری ها صادر می شود فاقد سیستم دفع و تصفیه فاضالب است و نمی
شود با آب جوی دست شست که در آن صورت مواجه است با هزار جور بیماری!! این مشکالتی است که ما داریم.
بخش خصوصی چه کسی است؟
متاسفانه پروانه تولیدی گل و گیاه را به نظام مهندسی کشاورزی دادند و پس از آن نظام صنفی کشاورزی ایجاد کردند،
اتحادیه و تعاونی هایی که از چهل سال پیش وجود داشت و در قانونگذاری ها این تعاونی ها را اصال به حساب نیاوردند. با
توجه به اصل 44 قانون اساسی اختیارات دولت به بخش خصوصی واگذار شده، حال بخش خصوصی چه کسی است؟ همان
تعاونی برنجکاران، گل و گیاه، زنبورداران که متاسفانه به این بخش هم واگذار نشد و جهت اشتغال تمام کارها به نظام مهندسی
سپرده شد و دوباره به نظام صنفی دادند که این نظام هم صرفا به یک مرکز برای نامه نگاری به تامین اجتماعی تبدیل شده
و نظام مهندسی هم کارش فقط صدور پروانه خالی و حتی نتوانست در مقابل سازمان همیاری و ساخت و سازهای غیر مجاز،
برای ایجاد یکپارچگی صدور پروانه نفوذ، مدیریت و برنامه ریزی کنند. چنانچه اگر به سازمان همیاری شهرداری ها مراجعه
کنید پروانه هایی که از سوی نظام مهندسی کشاورزی صادر شده را قبول ندارند و “حتی به من گفتند آقای عباس پور احداث
گلخانه شما در اورطشت غیر مجاز می باشد و شما خالف کردید گلخانه ساختید” باید تعهد بدهید و این موضوع را زیر پروانه
بنویسید و پروانه ای که از ما بگیرید مجاز است!!!!!!!تا زمانی که از سازمان همیاری پروانه ندارید پس غیر مجاز هستید!!!!باید به
چه شخص یا نهادی مراجعه و این موضوع را مطرح کنیم آقای استاندار پاسخگو هست؟
سختگیری در مازندران فقط در سازمان همیاری آیا صورت می گیرد؟
در حال حاضر برای احداث باغ ویال همه دنبال مجوز گلخانه هستند که امور اراضی باید ساخت گلخانه را از باغ ویال جدا
کند اما عمال این کار صورت نمی گیرد. سوال اینجاست چرا جهاد کشاورزی زمانی که متوجه تقلب و فرار از قانون شد چرا
آنجا را تخریب نمی کند اما برای جلوگیری از باغ ویال محدودیت را روی تولیدی ها ایجاد کردند؟ یعنی من هم چوب همان
آقا را می خورم که نکند از تولید فرار کند.!!! فرار از تولید باعث چه می شود؟ موجب می شود که در بخش تولید اصال سرمایه
گذاری نشود. درد است که من تولید کننده دو سال درگیر 70 متر بنا در سازمان همیاری مازندران باشم و دست آخر از روی
اجبار به خانم وکیلی وکالت بدهم و به حسابش پول واریز کنم که دنبال کار پروانه مرا بگیرد!!
موضوع بعدی به دستور اداره راه و ترابری جلوی گلخانه، 12 متر و نیم از جاده روستایی عقب نشینی کردم و در همین
حین که ما دنبال گرفتن پروانه هستیم از اول جاده تا آخر جاده را غیر مجاز ساختند و در جواب سوال ما که “چرا اینها غیر
مجاز می سازند” می گویند پوست به دباغ خانه رسید ما پیگیر می شویم که این به نظر من برای یک مدیر می شود ترک
فعل!!! یعنی رودخانه و جاده با حریمش که خورده شد!!! می گویند هر وقت خواستید پروانه بگیرید جاده را باز می کنیم خوب
آن آقا که هیچوقت نمی آید پروانه بگیرد تمام سنگ روی چه کسی می شکند آن کسی که می خواهد پروانه بگیرد یعنی
اگر بخواهی بسازی خالف بکنی تو کشور آزاد و بالمانع است ولی اگر بخواهی پروانه بگیری آنقدر محدودیت روی محدودیت
تا متقاضی مجبور شود سرش را به دیوار آن اداره بکوبد بنابراین سختگیری های فقط سازمان همیاری مازندران واقعا دارد
مشکل ایجاد می کند.
کمیسیون ماده 99 یعنی چی؟
برای بهینه سازی سوخت و کمک به اداره برق دستگاه ژنراتور 250 میلیون تومانی خریدم و باالی آن چهار ورق ایرانیت
کار گذاشتم و جلوی خانه 35 متری کارگر برای جلوگیری از آب باران شش عدد ایرانیت قرار دادم سازمان همیاری آن را
بنای غیر مجاز اعالم کرد سوال اینجاست آن آقایی که در 5 هزار متر زمین ویال می زند هم باید به کمیسیون ماده 99 برود
و من هم بخاطر ایرانیت باالی موتور برق مجموعه تولیدی متخلف معرفی شوم؟؟ کمیسیون ماده 99 یعنی چی؟ یعنی اینکه
هر تخلفی تخریب یا جریمه یا بالمانع؟؟؟
چرا برخی از مدیران ادارات مانع ساخت و ساز غیر مجاز کنار جاده نمی شوند؟
مدیران در همه بخش ها مشــکل ایجاد می کنند به خصوص در جواب اســتعالم اداره راه و ترابری باید تعهد بدهیم در
صورت ساخت تا عمق صد متری زمین از آنها مجوز بگیریم. آقای راه و ترابری من که برای ساخت تا صد متر حریم قانونی
خودم را هم رعایت کردم پس چرا شــما مانع ساخت و ساز غیر مجاز کنار جاده نمی شوید؟ شما که گشت دارید، امکانات
دارید، دادستان تمام وقت در اختیار این کار هست!!!آقای اداره آب چرا زمانی که من دارم رودخانه را می بندم نمی آیید و اجبار
نمی کنید که قانون باید رعایت شود؟ یک کشاورز در سه هزار متر زمین چهار سال گل و گیاه می کارد و بعد از آن بخاطر
نبود بازار فروش تغییر کشت می دهد که آقایان به این شخص مجوز فعالیت نمی دهند که اال باهلل باید برنج کشت کنید در
حالی که می دانند برنج نمی کارد و به ویالساز می فروشد!!! پس عاملش اینجا چه کسی است ویالساز یا کسی که او را اجبار
می کند زمینش را به ویالساز بفروشد؟ مطمئنا عاملش مورد دوم است چرا که اگر ما دست جوان را بگیریم و روش تولید را
به او یاد بدهیم حتی در بنای مشاغل خانگی این کار را انجام می دهد جهاد کشاورزی محمودآباد در خصوص مشاغل خانگی
الحق و االنصاف خوب عمل نمود و مشکل گلخانه های زیر 300 متر را حل کرد و راحت هم نزدیک به 60 مورد وام اشتغال
از طریق صندوق کارآفرین پرداخت کرد.
خود شما آیا از تسهیالت بانکی استفاده کردید؟
برای احداث و راه اندازی گلخانه از تسهیالت جزئی بانک کشاورزی استفاده کردیم و جهاد هم امکاناتی ندارد که از آنها
کمک بگیرم.
چرا تعاونی ها به بخش اشتغال لطمه زدند؟
زمانی که قانونگذار اختیارات را از تعاونی ها گرفت و به نظام مهندسی و نظام صنفی واگذار کرد و نظام صنفی هم بر خالف
تعهدش بخش هایش را جدا نکرد و هنوز هم فقط همان نظام صنفی کلی است خود به خود تعاونی ها به بخش اشتغال لطمه
زدند در این میان مسئوالن جهاد کشاورزی هم احساس کردند اگر تعاونی ها فعال باشند می توانند از حق و حقوق تولید و
تولید کننده دفاع کنند و زمانی که تولید خوب باشد حتی از حق و حقوق مصرف کننده هم دفاع می شود. بنابراین وقتی
تعاونی ها قدرت تولید و عرضه به موقع و با برنامه را داشته باشند قیمت بازار هم منصفانه خواهد شد ولی چون نمی خواست
این اتفاقات بیفتد همه را به نظام مهندسی و نظام صنفی ارجاع داد که با هم تداخل پیدا کردند.
تعاونی ها چه خدماتی ارائه می دهند؟
خدمات تعاونی ها فقط در حد ارائه مشاوره است ولی کار خوبی در محمودآباد انجام شد و آن اینکه تعاونی ها را در این
شهر فعال و خدماتی کردیم و مواد اولیه تولیدکنندگان را از هر جای ایران یا جهان که باشد تهیه و در اختیار آنها قرار می
دهیم و در شرایط خاص بعضی از تولید کنندگان به صورت نسیه گلدان هم از تعاونی می خرند. در این میان مشکالتی چون
نبود فناوری خاک هم مطرح است و خاک های مورد تایید بازار جهان “کوکوپیت پیتماس” در هیچ جای ایران پیدا نمی
شود که برای جبران این نقیصه جدیدا بعضی از شرکت ها از ضایعات خرما جایگزین “کوکوپیت” و بعضی آورده هایی برای
تولید “پیتماس” استفاده کردند که متاسفانه موفق نشدند و معلوم نیست به علت نداشتن مواد اولیه است یا علم کافی که نمی
توانیم روی آن موضوع بحث کنیم ولی عمال یک مقدار در رابطه با ارائه خاک مشکل داریم و مجبور هستیم با قیمت دالر آزاد
خاک های جهانی را وارد کشور کنیم تا این گیاه بتواند دوباره در آن خاک رشد و آماده صادرات برای کشورهای هدف شود.
شما خودتان هم خاک را وارد می کنید؟
چاره ای جزاین نداریم اگر بخواهیم گیاه صادراتی داشته باشیم.
گیاه صادراتی هم دارید؟
متاسفانه بین گمرک و مدیریت قرنطینه حفظ نباتات کشور هماهنگی الزم وجود ندارد و دست و پا شکسته از سوی دالالن
مرزی صورت می گیرد و مجموعه تولیدی که در اینجا بازاریابی و قرنطینه شود و گمرک هم تایید کند و برای کشوری صادر
شود انگشت شمار است و زیاد نمی شود حتی روی آن حسابی باز کرد.
تحریم چقدر روی شما و کارتان تاثیر داشت؟
مسائلی هست که ذکر آن شاید به مذاق دوستان خوش نیاید و آن اینکه ایران با دارا بودن 12 اقلیم می توانست آنچنان
مدیریتی داشته باشد که هیچ مواد غذایی را وارد نکند نه اینکه کلزا را با ارز دولتی 4هزار و دویست تومانی وارد می کند و
تولیدات کشاورز داخلی در شیراز، دشت گرگان و مازندران را با نرخ دولتی از او می خرد و فقط می خواهد به کشاورزان خارجی
سوبسید دهد در حالی که این ارزها باید به کشاورزان ایرانی جهت خودکفایی اختصاص یابد. پس به نظر من اصال تحریم برای
کشوری مثل ایران با دارا بودن بیش از 30 استان که ظرفیت هر کدام برابر با اقلیم یک کشور جهان است معنایی ندارد و حال
چرا اینقدر روی آن مانور می دهند را نمی دانم. ما اگر نفت بفروشیم و مواد غذایی را راحت وارد کنیم مردم هم در راحتی
زندگی می کردند ولی از آن طرف نسل ما نابود می شد ما می توانستیم از این موقعیتی که کشورهای جهان به ما وارد کردند
و نفت ما را نمی خرد استفاده کنیم و چیزی را که با دالر می خواستیم وارد کنیم خودمان تولید کنیم.
آیا در نمایشگاهی هم شرکت کردید؟
قبل از شیوع ویروس کرونا در تمام نمایشگاههای داخلی شرکت می کردیم تا از این طریق با تولیدکنندگان داخلی در
خصوص آمایش سرزمین تعامل و همفکری شود.
کرونا چه تاثیری بر کار شما داشت؟
تقریبا روی دیگر مشاغل تاثیر داشت اما بر گل و گیاه زیاد نه چنانچه سال گذشته در بخش گل های آپارتمانی ما ضربه
آنچنانی نخوردیم ولی در بخش گل و گیاه گلدار و شاخه بریده نابود شد چون به میادین در سطح کشور اجازه توزیع ندادند
مثال آنهایی که سبزه نارنج تولید کردند نابود شدند و امسال هم اگر بخواهند این محدودیت ها را ایجاد کنند همان داستان
هولناک تکرار خواهد شد. ما چون گونه گیاهی تولید می کنیم قابل رشد، نگهداری و تکثیر مجدد است هر چند ممکن است
از نظر اقتصادی به تولید کننده فشار بیاید “اما همزمان با رشد گل و گیاه جلوی ضرر و زیان گرفته می شود” ولی زمانی که
گلهای گلدار و شاخه بریده تولید می شود فقط مصرفی است.
استفاده از سموم به چه صورتی است؟
رشد 15 برابری یک لیتر سم بی حساب و کتاب عادالنه و منصفانه نیست که با این اتفاق در واقع فشار به کل کشاورزان
وارد می شود. در مجموعه گلخانه ما بیشتر از حشره کش ها، قارچ کشها استفاده می کنیم و در حال حاضر اگر جهاد کشاورزی
آقایان دوستان و نخبه پرور بخش تولید سموم غیر شیمیایی و کشت های بیولوژی و کشت های ارگانیک را حمایت کنند تا
کمی از سموم فاصله بگیریم برای بخش گل و گیاه بهتر است که دستیابی به این مهم نیاز به همت دسته جمعی ملت، دولت
و کشاورز دارد و تمام هم و غم ما این است که در خصوص تله های بخش مبارزه غیر شیمیایی در جامعه ترویج کنیم و از این
موارد استفاده نماییم تا بتوانیم جلوی استفاده از سموم شیمیایی را بگیریم.
در چه فصلی از سال اینجا شلوغ می شود؟
گونه های گیاهی چون قیمتش را در طول رشد می گیرد نیاز به بازار آنچنان فصلی ندارد درست است که 90 درصد بازار
این بخش شب عید است اما آن بخش شاخه بریده اش فقط وابسته به عید است و بخش های تولیدی اش را اگر طرف تمکن
مالی نداشته باشد فشار آنچنانی وارد می شود.
چه گلهایی در آپارتمانها مورد استفاده قرار می گیرند؟
خواست جامعه به سمت مجموعه گلهای آپارتمانی است و اکثر گیاهانی که ما داریم مثل شامادرا، اریکا، خانواده سانسوریا،
فیلندرون جلوه خاصی به خانه و اتاق می دهد و هم واقعا هوا را تصفیه می کند.
اولین درآمدتان چه سالی و چقدر بود؟
دهه 60 یک شــاخه “استر” شــاخه بریده را به قیمت 800 تومان فروختم در حالی که زمین در روستای ما در همان
ســال600 تومان بود یعنی باالتر از قیمت یک متر زمین که در حال حاضر داخل روستای ما زمین متری یک میلیون می
باشد و همان شاخه دو هزار تومان است و فکر کنم نزدیک 500 تا 600 شاخه گل بریده باید تولید شود تا پول یک متر زمین
تهیه گردد بحث سر دو نظر است یک اینکه حجم تولید باال رفته و هم یک مقدار مصرف گل پایین آمده است و آن هم تقریبا
مربوط به مشکالت اقتصادی خانواده هم می شود.
از خانواده یا بچه ها هم کار شما را ادامه دادند؟
سعی کردیم بچه های خودمان را با تشویق در بخش کشاورزی نگه داریم که الحمداهلل هر سه فرزندم در بخش گل و
گیاه مشغول کارند.
خودتان از این کار راضی هستید؟
هیچ عاقلی از وضعیت امروز کشور با این فشاری که به او وارد می کنند راضی نیست و من هم به عنوان تولید کننده و بهره
بردار به کسی توصیه نمی کنم سرمایه اش را در بخش کشاورزی و گل و گیاه هزینه کند که اگر دالر بخرد و ده برابر بفروشد
یا لوله مصرفی گلخانه را بخرد و انبار کند و چند برابر بفروشد به چند برابر سودش می رسد اما دو موضوع در اینجا مطرح است
یکی تعهد و یکی عالقه و مهم تر دلسوزی برای نسل آینده که بیشتر مد نظر ما برای ادامه کار می باشد.
آیا مسئوالن اداره آب با توجه به حمایت از تولیدکنندگان این مهم را لحاظ کردند؟
نه اگر به دبه های آب نگاه کنید به عمق فاجعه و عدم همراهی مسئوالن شرکت آب پی می برید که برای ویالهای هزار
متری یک روزه آب وصل می کنند ولی خانه کارگری درون محدوده تولیدی به شرط و شروطا “اگردورش دیوار باشد و ویال
به حساب بیاید به آن آب می دهند” در غیر اینصورت آب شرب بر مجموعه تولیدی حرام است. اما برای جبران آب مصرفی
گل و گیاه تصفیه خانه آب با ظرفیت ذخیره صد متری آب استخر داریم که از جمع آوری آب باران تهیه می شود و فقط برای
آب شرب اینجا تمام مسئولین آمدند و قول دادند و شرط را بر این گذاشتند که اینجا را تبدیل به ویال کنیم!!! و من هم در
جواب گفتم تا صد سال اگر نگویید که تولیدی را آب شرب می دهید آب را وصل نمی کنم!!! بنابراین برای تامین آب مصرفی
هر روز بوسیله ماشین آب می آوریم که این از لطف و عنایت دوستان است.
چه توصیه ای به خوانندگان صبح آمل برای رســیدن به موفقیت خصوصا کسانی که می خواهند وارد این
حرفه شوند، دارید؟
توصیه من این است که برای ورود به هر عرصه ای باید تعادلی مابین خطر پذیری و همچنین احتیاط برقرار کنیم. ضمن
آن که باید ریسک پذیر باشیم بنابراین می بایست با اطالعات دقیق و تحقیقات کامل پا به حرفه و یا عرصه ای خاص بگذاریم.
همچنین تالش و کوشش و خسته و نا امید نشدن از شکست های احتمالی و مقطعی مسئله ای مهم و کامال موثر در روند
موفقیت و رسیدن و اهداف و آرزوهاست.
سخن پایانی
خاک مازندران با ارزش است بنابراین هم و غم تمام مسئوالن باید در بخش کشاورزی باشد و بیایند آب و خاک را حفظ
کنند تا آب از زباله دان بودن در بیاید که این کار نیاز به فرهنگ سازی و همسویی بیش از پیش رسانه ها دارد. اصل مطلب
“تفکیک زباله” شرط اول را در تولید آب و خاک می زند که اگر این مورد فرهنگ سازی نشود کشاورزی ما نابود می شود.
24اسفند99