خبرنگار معلول آملی گفت: اگر امام جمعه شهرم به‌عنوان پشتیبان نبودند قطعا نمی‌توانستم به تلاش‌هایم ادامه دهم، با حضورتان قوت قلبی برای من بوده‌اید.
به گزارش سفیر هراز، مردمی‌بودن خصیصه مهمی‌است که این روزها هر چه پیش میرود در میان مسئولان کم رنگ‌تر میشود و اندکی هم اگر صورت بگیرد یا در مراسمات خاص با رنگ لعاب‌های سیاسی هدف اصلی‌شان را گم می‌کند و یا با چهره‌ای شاخص انجام می‌گیرد.
این روزها بعضی از مسئولان ترجیح می دهند در پشت صندلی چرمین خود بنشینند و به وظایفشان عمل کنند تا اینکه ساعت‌ها در میان درد و دل ارباب رجوع‌های خسته بپردازند؛ البته هنوز هم مسئولانی هستند که پای خود را فراتر از آنچه شرح وظایفشان است می‌گذارند و گوش‌هایشان را برای حرفهای نگفته مردم تیز می‌کنند.
خدمت‌رسانی به مردم یکی از روش‌هایی است که همیشه از صدر اسلام تا به حال توسط رهبران سیاسی به مسئولان تاکید شده است به همین خاطر بوده که رهبر کبیر انقلاب مسئولان را به خدمت‌رسانی برای مردم تشویق می‌کردند و می‌فرمایند: «همه کسانی که دست اندرکار هستند و امور مملکت را می‌گردانند، به هر جوری که هست، بفهمند که حکومت‌ها… باید در خدمت ملّت باشند… به مردم حالی کنند که ما خدمتگزاریم و نمونه بارز این خدمتگزاری امام علی (ع) است که الگوی برای تمام مردان تاریخ بوده و خواهد بود.
پدر معنوی آمل، الگویی برای مردمی‌بودن مسئولان
افتخار بزرگی است، در شهری زندگی میکنیم که مسئولانش فلسفه خدمت‌رسانی را به درستی هجی کرده‌اند و همه دارایی‌شان را در ارج نهادن و خدمت‌رسانی به مردم می‌بینند و آنچه وجدان اقتضا می‌کند عمل می‌کنند.
حجت السلام سید جلیل مرتضوی امام جمعه شهرستان آمل یکی از این مسئولانی است که مردمی بودن را فدای بازی‌های سیاسی کرده و برای حفظ کیان نظام و تدوام پیوند صمیمانه میان مردم تلاشی وافر انجام داده است.
سید جلیل مرتضویی در دیدار خود با ربابه محمدزاده خبرنگار معلول آملی اظهار کرد: خانم محمدزاده از زحمت‌کشان این شهر هستند و با هر گونه سختی و گرفتاری با جان و دل به خدمت مردم می‌پردازند و از جنس مردم و برای مردم فعالیت می‌کنند.
وی با بیان اینکه اسقامت مثال زدنی این خبرنگار باعث پیشرفت در زندگی‌اش شده است خاطرنشان کرد: در همه عرصه‌ها شاهد حضور ربابه محمدزاده هستیم و این معلولیت ظاهری نتوانسته او را از اهدافش بازدارد، بلکه چند گام به جلوتر برده است.
امام جمعه آمل از حضور همیشگی ربابه محمدزاده در عرصه خبر تشکر کرد و یادآور شد: تلاش و پشتکار وی به دیگران درس جدیت و رسیدن به هدف می‌دهد و توانستند معلولیت جسمی را محرکی به جلو ببینند.
وی از قلم و خدمت منصافه این بانوی آملی اشاره کرد و گفت: خدمت به مردم و جامعه در نوشته‌هایتان موج می‌زند و درس خدمت به مردم همان درس عبادت و بندگی است که به ایمان و استقامت درون انسان برمی‌گردد.
ربابه محمدزاده ضمن تشکر صمیمانه از امام جمعه خاطرنشان کرد: اگر امام جمعه شهرم به‌عنوان پشتیبان نبودند قطعا نمی‌توانستم به تلاش‌هایم ادامه دهم، با حضورتان قوت قلبی برای من بوده‌اید.
وی از این دیدار ابراز خرسندی کرد و افزود: همیشه در رویاهای من بود که این خانه با قدم سید بزرگواری چون شما مزین شود و این اتفاق برایم جای خوش یمنی است.
این خبرنگار آملی از درد و دل‌های زندگی معلولین بیان کرد و یادآور شد: گاهی 200 پله را بالا و پایین می‌کنم مشکلات زندگی معلولین زیاد به اضافه اینکه خانه هم مشکلات زیادی دارد و مسیر دور آن با محل کارم باعث میشود رفتن به روستا را ترجیح دهم.
وی با نارضایتی از مبلمان شهری عنوان کرد: پله برای من و امثال من سم است حتی اگر ارتفاع کمی‌داشته باشد، در مسیر کارم برای اینکه بین دو بلوار ارتفاع کمی‌وجود دارد مجبور هستم کرایه‌ای که باید 700 تومان شود، 5 هزار تومان پرداخت کنم و مسیرم را زیادتر کنم و یا برای مشکلات اداری باید از افراد دیگر کمک بخواهم، مثلاً برای تعویض دفترچه بیمه که کنار تکیه اسک وجود دارد هیچ فکری برای معلولان نشده است.
این معلول توانمند با اشاره به وجود 6 هزار معلول در آمل تصریح کرد: مشکل بزرگ معلولان وسیله نقلیه است، با وجود تعداد زیاد معلول در این شهر، یک وسیله نقلیه عمومی برای آنان درنظر گرفته نشده است و این یعنی مرگ یک معلول.
محمد زاده با بیان اینکه در زمان دادن مجوز ساخت و سازها، مناسب‌سازی در نظر گرفته نمی‌شود، خاطرنشان کرد: سالن‌های همایش چون شهرداریی که یک سالن برای عموم مردم است و سالن‌های خصوصی چون دانشگاه شمال و… با اینکه گذاشتن یک رمپ برای معلولین چیزی از زیبایی آنجا نمی‌کاهد؛ بلکه فرد معلول می‌تواند مانند دیگر افراد به روی سن برود و حس خودباوری را درک کند؛ حتی چندی پیش که خواننده کشورمان رضا صادقی به سالن اریکه آریایی آمد، با این مشکل روبه‌رو شد که واقعا تاسف‌بار است.
شاید مسئولی که امروز از مناسب‌سازی اداره‌اش طفره برود، در زمانی نه چندان دور خود یا خویشان نزدیک‌اش دچار آسیب شوند، مهندسی که امروز پاساژی می‌سازد، ثروتمندی که مخارج یک برج را می‌دهد، اما از هزینه رمپ صرف نظر می‌کند و تمام افرادی که معلولان را می‌بینند و بی‌توجه از کنار آرزوهای‌شان رد می‌شوند، شاید مجبور شوند با حسرت به پله‌ها خیره بمانند.
