در یک سکوت و سکون در امور عمرانی قرار گرفته ایم همچون بازار سرمایه مثل طلا و ارز و بازار مسکن، انتخابات نزدیک است شاید از سیاست اینکه اگر می خواهی نقد نشوی نه کاری بکن نه چیزی بساز داریم پیروی می کنیم دزد را بگیرید راه می اندازیم اما در عمل کسی پیگیری نمی کند برای همین مکان زباله ضرب العجل از بالاترین مقام اجرائی کشور صادر می شود اما در عمل به نتیجه نمی رسد و موضوع زباله همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد، سد هراز عملیات آن عملا متوقف است کار به تحصن کارگران آن در مقابل فرمانداری کشید، اما کاری نمی کنیم، معادن هراز و کوره های زغال وضعیت اسفناک زیست محیطی ایجاد کرده اند داد و فریاد می کنیم که بستیم و پلمپ کردیم اما در عمل آش همان آش و کاسه همان است.
دعاوی 4و5 اعضای شورای شهرعلنی شده است، شهردار را علنا متهم می کنند به خیلی از کارها اما اتفاقی نمی افتد نه کسی سوال می کند نه کسی بازخواست می شود نه کسی را برکنار می کنند، چهار بانده کردن هراز لاک پشت وار وارد سال پانزدهم عملیات اجرائی خود شده است، معضل آب وجود دارد مگر یک شهر چقدر توان دارد که باید این همه مورد بی توجهی قرار بگیرد.
رسانه های شهرمنفعل شده اند از دولتی ها بگویند و نقد کنند مورد شکایت قرار نمی گیرند اما مورد غضب خواهند بود خصوصی ها هم تا کوچکترین مطلبی از رسانه ها منتشر شود شکایت می کنند مدیران مسئول باید به دادگاه بروند هرچند اغلب شکایت ها منجر به منع تعقیب شود اما رفت و آمدهای اولیه چرا برای فعالین رسانه باید وجود داشته باشد چرا باید اینچنین شکایت هایی اصلا مورد پذیرش دستگاه قضا قرار گیرد
در مناسبت ها از نقش پررنگ رسانه ها در روشنگری سخن میگوئیم اما از ظرفیت رسانه ها استفاده نمی شود و مورد حمایت نیز قرار نمی گیرند.
خلاصه اینکه هم نظاره گر شده ایم و این اصلا نشانه خوبی از یک جامعه پویا نیست.
