روزی که شورا نشینان آمل عزم خود را برای بر کناری امیر سلیمانی شهردار جزم کرده بودند فکر نمی کردند که مهره چینی آنها بعد از امیر سلیمانی با روشنگری رسانه ها برهم خواهد ریخت اصرار و تعجیل در بر کناری شهردار تا آنجا پیش رفت که تهدیدات تبدیل به شمارش معکوس شد و تاریخ عزل را لحظه شماری می کردند، اما با رفتن امیر سلیمانی چه شد؟ آیا شهر سرو سامان گرفت؟ آیا ساخت و سازها قانون مند شد؟ آیا اداره شهر با سرپرستی که برای این پست نا پخته است و همچنان حال و هوای تبلیغاتی به سر دارد امکان پذیر است؟ تمامی این موارد نه تنها نشد بلکه شورای شهر آمل در بدترین وضع خود در شوک و سکوت قرار گرفت. اختلافات درون شورا! محکوم کردن همدیگر به پشت پا زدن! شورا را در بدترین وضعیت ممکن قرار داده است یکی از پشیمانی حضور در شورا و عدم کاندیدا شدن در دو بعد سخن می گوید و یکی مرحوم مهندس طاهر نژاد را بهانه قرار می دهد و از نا ملایمات اعضاء شورا سخن می گوید و یکی در سکوت محض فرو رفته و یکی به عنوان عضو خنثی فقط نظاره می کند و یکی هم در تله توطئه روزه سکوت گرفته و در شوک آن ماتم گرفته است.
قرار بود این شورا نهاد مشورتی و تصمیم گیر مدیریت شهری با تخصص و تعقل باشد مردم افسوس ترکیب شورای قبل را می خورند و از اینکه قدر ندانستند قبطه می خورند!؟ راستی شورایان را چه می شود تا کی مردم باید این انفعال را نظاره کنند! دوره اقدامات نمایش هم به اتمام رسیده نه سنگ فرش خیابان طالقانی و نه خط و نشان کشیدن برای سد معبر می تواند به عنوان عملکرد مردم را آرام کند.
کار تا جایی پیش رفته که نماینده شهرمان در مجلس نیز به فغان آمده که چرا شهرداری جلوی ساخت و ساز تجاری زندان قدیم را نگرفت و علیرغم تامین بودجه و صراحت در دفترچه بودجه کشور برای ساخت فرهنگسرا اقدام نکرد.
امروز کسانی در شورا حضور دارند که سابقه آنها در مدیریت قابل دفاع است اما چه شده که در شورا و مدیریت شهری اینگونه به بن بست رسیده اند!؟
حالا هم که صحیح یا نادرست!؟ زیر ذره بین نظارت رفته اند و حرف و حدیث هایی از تخلفات بعضی ها به گوش می رسد!؟ وضع را برای شورا بدتر کرده است و متاسفانه مردم هستند که از این سکون زیان می برند و توسعه و ساخت شهر دچار خدشه شده است.
در این نوشته قصد تطهیر امیر سلیمانی را ندارم ایراداتی نیز به ایشان وارد بود، اما آنچه در کف ترازو می توان گذاشت سنگینی نقاط قوت وی به عنوان یک سیاستمدار شهردار می توان نام برد که خدمات شایان و ارزنده ای برای آمل داشته است، سیاستمدار از این رو که برای وی هیچ بن بستی وجود نداشت، تیم وی با رهبری امیر سلیمانی همان کاری را می کردند که کشور امروز از این اقدامات جهادی بسیار نیازمند است. ۹سال در سمت شهردار آمل بودند و پاک بودند پرونده امیر سلیمانی از تخلفات مالی!؟ چه بسا که اگر بود نقطه سیاهی در پرونده وی قطعاً تبدیل به کوهی می شد که نشد!؟ امروز شخص امیر سلیمانی به عنوان جایگاه حقیقی مطرح نیست به عنوان شهردار و جایگاه حقوقی و وظایفی که یک شهردار دارد مد نظر است که در این زمان آمل از همین نقطه ضعف رنج می برد زمان اندک است و حافظه مردم قوی! انشالله که تمامی خدمت گذاران در حافظه تاریخی ماندگار شوند و به نیکی از آنان یاد شود و شورایان محترم هر چه زودتر به خودشان بیایند و شور سازندگی شهر را دوباره زنده کنند.
