نام آمل چندین بار است که از سوی سخنگوی ستاد ملی کرونا به عنوان شهر قرمز و پر خطر در کرونا اعلام می شود از کل ایران 4 شهر بدترین وضعیت قرمز کرونا راش تجربه کرده اند و یکی از آن شهرها آمل است، مسئولین عاجز از کنترل و استاندار نیز زیر فشار ستاد ملی کرونا وضعیت چند مجهولی را تجربه می کند.
روزی از تجمع ها در بازارها و روزی از تجمع ها در مراسم ها و روزی از تجمع در رستوران ها سخن می گویند و همه راه ها را تجربه کرده اند اما دست آوردی حاصل نشده است.
آمل در کرونا هم متاسفانه خبر و استثناء است اما مسئولین محترم به جای برخوردهای قهری نصف و نیمه و عدم کنترل مناسب و یا اطلاع رسانی و فرهنگ سازی فقط مطالب دیکته شده را آنهم به صورت ناقص و بی نتیجه اعمال می کنند کدام بستن ها و منع تردد در آمل نتیجه داده است، کدام نظارت صورت گرفته است.
امروز مسئولین شهر آمل در مبارزه با کرونا بیشتر به فکر رفع تکلیف هستند تا رفع مشکل! که این ناشی از دو موئلفه خواهد بود یا نا آگاهاند و کار بلد نیستند و یا موانع جدی جلوی روی آنها قرار دارد و از کنار زدن موانع عاجز هستند در هر دو حالت مردم هستند که آسیب می بینند که البته مسئولین محترم نیز جزو همین مردم هستند اما کجای کار اشکال دارد که نمی توان کرونا را در آمل مهار کرد!؟
به نظر نگارنده در مرحله نخست وضعیت از نگاه فرهنگی و اجتماعی و دلایل می بایست بررسی شود تا وقتی ندانیم که منشاء مشکلات کجاست نمی توانیم برای رفع آن اقدام موثری انجام دهیم متاسفانه تمامی اقدامات صورت گرفته مقطعی، ناقص و بی نتیجه بوده است.
حجم وسیعی از رسانه ها در آمل به صورت مکتوب و پایگاه های خبری و حتی شبکه های اجتماعی فعالیت دارند اما دریغ از یک همدلی و یکدست شدن برای آموزش و فرهنگ سازی!؟
چرا مسئولین به این مقوله توجه نمی کنند گاها مسئولی پیامی می دهد و خبری منتشر می شود آیا این به جز رفع تکلیف است!؟
رسانه های آمل نیز الحق تمامی تلاش خود را به کار گرفته اند اما از ظرفیت رسانه ها و تاثیر آنها به هیچ عنوان استفاده درستی نشده است.
مردم آمل به این باور نرسیده اند که کرونا بزرگ و کوچک ندارد، میهمانی آنها قطع نمی شود ییلاق روی آنها تابستان و زمستان متوقف نمی شود، مراسم عقد و عروسی آنها متوقف نمی شود بعضی ها ماسک نزدن را هنر می دانند با افتخار از دورهمی ها و تولدها و تجمع ها عکس در شبکه های اجتماعی منتشر می کنند و گویی قله دماوند را فتح کرده اند به آن افتخار می کنند چرا!؟ چون تلاشی برای فرهنگ سازی و استفاده از ظرفیت رسانه ای آمل که ای همشهریان عزیز همانگونه که بستن سگ با طناب به یک وسیله نقلیه باعث انزجار می شود این دورهمی های شما هم باعث گسترش شیوع کرونا و مرگ و میر و باعث انزجار می شود صورت نگرفته است.
باید این فرهنگ سازی به گونه ای گسترش پیدا کند که برگزاری اینگونه دورهمی ها در این شرایط بحران و انتشار عکس ها کار غیراخلاقی و منزجر کننده تلقی و باعث انزجار شود باید مردم به این باور برسند که در پای این دورهمی ها مرگ نهفته است باید باور کنند که کف و سوت عملی منزجر کننده در تائید اقدامی غیر اخلاقی در سلامت جامعه است در اقدام انحرافی نظرها را فقط به ورود مسافر برده ایم و از عمل خودمان غافل شدیم. حالا در کنار مردم مسئولین هم باید به این باور برسند بسیاری از برخوردها با واحدهای صنفی متخلف از جمله رستوران های آلاچیقی در حاشیه شهر آمل متاسفانه با مقاومت مسئولین روبرو می شود مسئولین عالی رتبه از این عمل دفاع می کند و مانع پلمپ این مکان ها می شود، در روستاها مراسم عروسی برگزار می شود!؟ سالن های عقد با 100نفر میهمان مراسم برگزار می کنند! خدمات دهندگان مجالس سرویس در محل مشتری برای این تجمع ها می دهند همه اینها را مسئولین می دانند اما اراده ای برای متوقف کردن آنها وجود ندارد.
حالا بخت برگشته هایی که در خیابان هراز کاسبی می کنند از شانس بد که در جوار و مسیر فرمانداری قرار دارند همیشه قربانی اول در برخوردها هستند اما در دیگر نقاط شهر نظارتی در کار نیست.
متاسفانه روش کاربردی و کارشناسی برای عبور از این بحران در آمل مشاهده نمی شود و نباید انتظار داشت که آمار کرونا را در آمل بتوانیم کاهش دهیم شاید هم دعوای سیاسی و تغییر مدیران پی در پی در شهر در این وانفسا انگیزه را در بین مسئولین کاهش داده است.
کرونا برای عده ای نان و آب و برای عده ای ورشکستگی به همراه داشته است، اقتصاد خیلی از خانواده ها از هم پاشیده شده است فعالان اقتصادی چندین ساله دچار مشکل معاش روزانه شده اند اما هیچ اقدامی برای این بحران که وظیفه دولت است صورت نمی گیرد.