خبر اخراج 900 نفر از شرکت کاله در هفته گذشته بازتاب فراوانی را در آمل و استان و حتی کشور داشت، در موقعیت فعلی اقتصادی کشور یک کارخانه اگر قرار باشد در یک شهر 900 نفر را اخراج کند فاجعه ای را بدنبال خواهد داشت.
این خبر نیز همانند این چنین خبرها در شبکه های اجتماعی به سرعت منتشر شد، شبکه هایی از آه و ناله کارگران نوشتند و عده ای از اینکه چرا هیچ بابلی اخراج نشد و همه آملی بودند گلایه کردند و عده ای عدم همراهی دولت در گران کردن نرخ محصولات ، علیرغم گران شدن مواد اولیه را دلیل موجه دانستند و خلاصه همه بر آن شد که اعلام شود کاله کسی را اخراج
نمی کند و مشکل مرتفع شده است!؟
اما با واکاوی این موضوع درخواهیم یافت که تولید کنندگان که باید با نرخ دستوری تولیدات خود را قیمت گذاری و به فروش برسانند در برابر افزایش قیمت مواد اولیه و ثابت نگه داشتن نرخ و نرسیدن فریادها به مسئولین راهی جز این ندارند چه انتظاری می توان داشت وقتی شیر پایه اصلی لبنیات را برای حمایت از دامپروران گران کنیم ولی کارخانجاتی که آن را تبدیل به فر آورده می کنند نباید نرخ محصول را تغییر دهند؟!
از سوی دیگر دولت اقتصاد آزاد را فریاد می زند اما عمل دولت اقتصاد دستوری را حکایت می کند.
کاله به عنوان یک تولید کننده به نام با اشتغال هزاران نفر و صادر کننده نام آمل به جهان را نمی توان در هیچ زمانی نادیده گرفت، کارخانه ای به عنوان صنایع تبدیلی و کمترین وابستگی به واردات مواد اولیه و صادر کننده ای با آوازه جهانی و مجموعه ای با اشتغال بالا به عنوان سرمایه شهر آمل محسوب می شود که اخیرا نیز با درایت فرماندار بلوار منتهی به این کارخانه نیز به نام پدید آورنده کاله (سلیمانی) نامگذاری گردید تا شاید دلجوئی برای این شرکت بزرگ فراهم شده باشد.
اما در این میان جدای از موضوع اخراج و رفع اخراج ها و باید و نباید ها ، نکته قابل تامل اعتراض به نامگذاری بلوار به نام این مرد بزرگ بود که باز هم با دست آویز قرار دادن شهدای گرانقدر به این نام گذاری اعتراض کردند.
مردم در هر لحظه و با هر مسلک و هر نوع نگرش سیاسی نشان دادند که به شهدا و جانبازان و آزادگان که برای این میهن جانفشانی کردند احترام قائل هستند، لحظه ای نام آنها فراموش نمی شود در همه مراسم های بزرگداشت جمعیت حضور پیدا می کنند، پس نامگذاری بلواری برای مردی تاریخ ساز که اشتغال هزاران نفر از همین جوانان شهر را فراهم کرده است و کارش جهادی اقتصادی برای کشور محسوب می شود را نباید با انتقاد های نا پخته به مسیری ببریم که جز دلسردی و لطمات مدیر کشی در بخش خصوصی چیز دیگری حاصل نمی شود.
امید است در برهه ای که بیش از هر زمان نیاز به همت و همدلی داخلی داریم و تولید داخلی دغدغه رهبر کشورمان است از سخنان تلخ نیش و کنایه پرهیز کنیم.
