روز: 11 دی 1395 (فرمت تاریخ آرشیو روزانه)

پنج شنبه آخر هفته است، شايد آخرين روز عمر خيلي ها اما چقدر براي رفتن آمادگي داريم. اينجا حال ‌و ‌هوايي متفاوت دارد. با مغازه‌هاي

خط و چين پيشاني اش حکايت از عدم سازش چرخ روزگار با حاج محمد مي داد که برف امسال يک شبه پيرش کرد که سختي آن سه روز يخبندان چروک هاي سنگيني را ترسيم کرد. مي بايست صبور باشد تا از پا در نيايد بايد محکم قدم مي گرفت و پاي در باغ مي گذاشت و دوباره از نو شروع مي کرد. بايد مي رفت و به آنهايي که چشم شان به دست پر سخاوتش بود اميد مي داد که دنيا به آخر نرسيده. شايد ذهن کنجکاوش را از مرحوم پدرش به ارث برده باشد که روزگار هميشه بر وفق مراد نيست.  ساعت دو بعداز ظهر از آمل حرکت و پس از طي شش کيلومتر به روستاي ساييچ محله رسيدم. محله اي پر از باغ مرکبات و کيوي که از لطف يخبندان بي نصيب نماندند. پرسان پرسان به باغ حاج اباذري رسيدم، کارگران در حال بارگيري کاميون بودند دوربينم را بيرون آوردم و با يک فلش چند تا عکس انداختم. خانم از اين طرف هم بگير اين صداي کارگري بود که فقط مي خنديد. با آنها خداحافظي کردم و وارد باغ شديم گريه ام در آمد. درختاني که سر به زير  انداخته بودند و هيچ نمي گفتند. روي پله خانه سرايدار نشستيم، زير درختها پر بود از پرتقال هايي که هر لحظه به تعدادشان اضافه مي شد اما اشتباه نکنيد دستي آنها را نمي چيد بلکه از شاخه جدا مي شدند و خودشان به زمين مي افتادند. خانم خبرنگار اين باغ از اول اينجوري نبود برو بيايي براي خودش داشت اما حالا ادم غصه اش مي گيرد به آن نگاه کند. اينجا هوا سرد است برويم داخل خداي ناکرده مريض مي شويد ولي نمي توانستم دل بکنم نشستم که گفت اين کيوي را نگاه کن قارچي شده و مزه اش را از دست داده و تا سه سال ديگه هم ميوه ندارم. پرتقالها هم حال و روز خوشي ندارند. اينها را حاج محمد اباذري يکي از باغداران آملي که چند سال نمونه کشوري، استاني و شهرستاني است مي گويد؛ خداوند انسان را براي بها آفريد نه براي بهانه. مرد آن است که سفره پهن کند و به توان خودش به ديگران نان برساند. خداوند در قران مي فرمايد، زراعت گر اصلي منم نه شما. ‌ ولين فرزندخانواده هستم و ششمين روز

ربابه محمدزاده   زندگي چه بازي هايي که با آدمي ندارد گهي زين به پشت و گهي پشت به زين. اين را حاج عباس گفت